▶ Beste Mia Doornaert, u viel niet in de put die u zelf gegraven hebt, u spróng erin

Elk weekend schrijft Joël De Ceulaer een licht satirisch getinte brief aan de (m/v/x) van de week. Hier kunt u die brief lezen of beluisteren.

Beste Mia Doornaert

Het gebeurt vaak dat een politicus of columnist jarenlang kuilen graaft voor een ander, om er op een bepaald moment zélf in te flikkeren. Zo treitert Groen al jaren elke burger met een forse fossiele voetafdruk en wil de partij nu zelf het hele land vol gascentrales planten. En een week nadat Bart De Wever heeft gezegd dat Groen met die gassubsidies Engie/Electrabel heeft omgekocht, blijkt dat hij zelf in een stinkend vastgoedmoeras is weggezakt en stilaan de Antwerpse Paul Vanden Boeynants wordt. Men roept en tiert er maar op los, overal – en uiteindelijk blijkt men pal voor de spiegel te staan.

Maar eerlijk is eerlijk: hoe u deze week in een kuil van eigen makelij bent gesukkeld, mevrouw Doornaert, was werkelijk ongezien. U víél niet in de put die u al jaren met elke column graaft, u spróng erin, vol overgave, met een dubbele salto en anderhalve schroef. Erg sierlijk, dat wel – zoals het een barones betaamt – maar ook zeer pijnlijk: die woke-brigade waar u altijd zo wild tegen tekeergaat, daar maakt u nu zelf deel van uit. Wat ik jammer vind, want ik ben het niet geheel oneens met uw kritiek op die wokeness: als je iemand in een debat pakt op eigenschappen waar de betrokkene niets aan kan doen, zet je een fikse stap terug in de mars van de beschaving. Wie zegt dat witte, heteroseksuele mannen moeten zwijgen omdat ze alle vakjes van De Onderdrukker afvinken, leeft in het verkeerde maatschappijmodel. Dat vindt u ook. En toch deed u het deze week zelf.

Neutraal

Het begon met een karaktermoord op de nieuwe Gentse schepen Hafsa El-Bazioui. Niet door u, maar door Assita Kanko en Darya Safai, die er bij N-VA op moeten toezien dat elke gesluierde moslima als een bedreiging voor onze vrijheid wordt afgeschilderd. De hoofddoek van El-Bazioui is volgens Kanko “het paard van Troje” waarmee de politieke islam onze instellingen infiltreert. De overheid moet immers neutraal zijn, vindt zij. Nog los van het feit dat Kanko het neutraliteitsprincipe verkeerd gebruikt – het is oké om te vinden dat een ambtenaar neutraal moet zijn, het is belachelijk om dat te vragen van een politicus –, is dat een uitspraak die men veeleer van Vlaams Belang zou verwachten.

Er kwam dan ook kritiek uit vele hoeken, van mensen van alle geaardheden, geslachten, genders, kleuren, gewichtsklassen, muzikale voorkeuren, lichaamslengtes en postcodes. Ook – dat spreekt vanzelf – van witte, heteroseksuele mannen. En toen was daar ineens uw tweet, met een steunbetuiging voor Safai. Ik citeer: “Mijns inziens heeft de liefde van zoveel ‘progressieve’ heren voor de sluier te maken met een – onbewust – heimwee naar een maatschappij waarin de vrouwen nog hun onderdanige plaats kennen.”

Wellust

Mijn mond viel zo ver open dat ik vandaag, een week later, nog altijd wat moeite heb met het kauwen. Die tweet was zo woke als het denken dat u voortdurend zegt te bestrijden. Akkoord, u pakt niet álle mannen aan, maar toch plaatst u expliciet ‘heren’ in een positie van structurele onderdrukkers: ‘onbewust’ gaat er volgens u zelfs een zekere wellust mee gepaard. Dat maakte mij treurig en deed me denken aan een tweet van schrijfster Saskia de Coster, die – toen ik onlangs een discussie voerde met Valerie Van Peel – suggereerde dat ik alle vrouwen ‘dom’ vind, nadat ik met haar ook al eens in debat was gegaan. Een bericht dat ze snel verwijderde, helaas zonder excuses. Dat is wokeness op speed, die elk meningsverschil onmogelijk maakt. Dat geldt ook voor uw uithaal. Geef toe: bien étonnées de vous trouver ensemble.

En dan laat ik uw denkfout nog buiten beschouwing: hoezo geeft iemand die een vileine aanval op een vrouw met hoofddoek veroordeelt, blijk van ‘liefde’ voor de hoofddoek? In een degelijk publiek debat verdedigen wij elkaars rechten, ongeacht onze ideologische, religieuze of culinaire visies. We pakken elkaar niet op onveranderlijke eigenschappen, en maken elkaar niet verdacht door te toeteren over infiltratie of onderdrukking. Enfin, u mág dat doen, maar het is beneden uw stand.

Lennon

Ik kan mij voorstellen, mevrouw, dat uw gedachten des avonds – wanneer u zich tussen de zijden lakens laat glijden – nog weleens willen afdwalen naar de jaren 70, toen de tweede feministische golf over de wereld rolde en John Lennon – nochtans een witte, heteroseksuele man – aan uw zijde streed. In ‘Woman is the N-gg-r of the World’ klaagde hij aan dat vrouwen zich als onderdanige lustobjecten moeten beschilderen en opdirken om mannen te behagen: ‘We make ’em paint their face and dance’ - u kunt het vast nog meezingen. Vraag: is elke geschminkte vrouw dan een infiltrant, een paard van Troje dat op slinkse wijze de verrijzenis van het patriarchaat beoogt?

Ik zou u daar gaarne met Rik Torfs eens over zien discussiëren in De afspraak, terwijl u – Voltaire-gewijs en voor mijn part allebei – de hoofddoek draagt waar u zo tegen bent. Ik heb van de VRT-baas begrepen dat we meer ontspanning verdienen.

Met verlichte groeten

Joël De Ceulaer, senior writer