Beste kinderen, over dat mondkapje wordt gehuild, gezanikt en gejengeld

Beste kinderen

Ik hoop dat jullie, ondanks die akelige pandemie, toch genoeg fijne momenten kunnen beleven, met jullie ouders, familie en vrienden. Zelf ben ik al een dagje ouder en heb ik steeds vaker last van weemoed, een knagende vorm van heimwee naar mijn kindertijd, toen geluk nog heel gewoon was en ik na het zaterdagse bad, met natte haren en in een sponzen pyjama, mocht opblijven om naar de Nederlandse tv te kijken, waar Fred Oster, een coole quizmaster, cavia’s door een doolhof jaagde om de prijzenpot te bepalen.

Ik besliste dat het hoog tijd werd om jullie eens een brief te schrijven toen ik donderdag las dat Jean-Marie Dedecker, de burgemeester van Middelkerke, tijdens de vergadering van de gemeenteraad weigerde om zijn mondmasker op te zetten, terwijl dat natuurlijk wel degelijk verplicht is – dat weten jullie ook ondertussen. Als kwade critici zeggen dat politici zich als kinderen gedragen, verzet ik mij daar altijd tegen – van de meeste politici mag je gerust zeggen dat ze flink hun best doen. En het zijn ook maar mensen die ooit in hun pyjama op de schoot van hun ouders naar tv zaten te kijken. Maar voor die ellendige bullebak van een Dedecker maak ik eens een uitzondering: hij gedraagt zich als een baby die zijn fruitpap uitspuwt en kan maar beter een voorbeeld nemen aan jullie – die al een hele tijd elke dag urenlang een mondmasker dragen in de klas.

Bizon

Daar is niet iedereen geweldig blij mee, zoals jullie wellicht al hebben gehoord. Over dat mondkapje voor kinderen vanaf het eerste leerjaar wordt door sommige volwassenen stevig gezeurd, gezaagd, geklaagd, gefoeterd, gemekkerd, geëmmerd, gezanikt, gezeken, gehuild, gejengeld, geweend, getierd, geneut en geschreeuwd. Er zijn er die vinden dat we in een ‘totalitair regime’ leven als we kinderen ‘muilkorven’. Er zijn er die bereid zijn om verkleed als bizon de vergaderzaal van onze politici in Brussel te bestormen om een einde te maken aan het gruwelijke leed dat jullie zogezegd wordt aangedaan.

Deze brief, beste kinderen, moest er komen om samen met jullie de zaken een beetje in perspectief te plaatsen. Om alles wat te relativeren, zeg maar. Als mensen een beetje gek beginnen te doen en rare dingen zeggen, moet iemand het hoofd koel houden. Jullie zijn nog fris, nuchter en flexibel genoeg om daarvoor bij uitstek geschikt te zijn. Laten we de kwestie van dat mondmasker eens bekijken in het licht van Het Grotere Plaatje.

Bolletje

Wij leven op een klein bolletje dat rondzweeft in een gigantisch heelal, waarvan we het begin en het einde nog bij lange niet kennen of begrijpen. Behalve als je in God gelooft – een soort Supersint, maar dan zonder de cadeautjes – is dat heelal een kille plek zonder doel, functie of betekenis. Puur wetenschappelijk bekeken is het leven volslagen zinloos, absurd en overbodig. Als kind vroeg ik mij soms af hoe het zou zijn als er helemaal Niets zou bestaan – ik vermoed dat velen onder jullie ook weleens worstelen met die gekke en duizelingwekkende vraag. Een antwoord zal er helaas nooit komen.

Dat klinkt allemaal veel erger dan het is. We kunnen het op dit bolletje, op onze planeet, best gezellig maken met zijn allen. Ja, er is veel leed, smart en ellende. Er bestaan échte totalitaire landen waar papa’s en mama’s in het midden van de nacht uit het bed worden gesleurd en zomaar in de cel gegooid, gefolterd en gedood. Er bestaan bijzonder slechte mensen die stelen en moorden, en vaak zelfs kinderen pijn willen doen. En in Plopsaland moet je 8 euro betalen voor één ballon – een bedrag waarvoor dappere kindjes aan de andere kant van de wereld dagen moeten zwoegen op giftige vuilnisbelten.

Liefde

Maar er is ook héél veel warmte en liefde op de wereld. Meer dan genoeg voor iedereen, als we allemaal wat meer inspanningen zouden doen. Samson is een lieve hond. Mensen helpen elkaar. Mensen zijn solidair en verrichten heldendaden. Grote heldendaden: denk aan wat brandweerlieden en ziekenhuisbemanningen doen. En kleine heldendaden: dan denk ik aan wat jullie nu elke dag in de klas gewoon doen – dat mondmasker dragen, om elkaar niet te besmetten, waardoor ook buiten de school minder mensen ziek worden, in het ziekenhuis belanden of doodgaan. Jawel, jullie hebben al een heleboel mensenlevens gered. Een fijn gevoel! Toch?

Het had allemaal nog veel fijner gekund. We weten al heel lang dat je die stoute virussen zo uit de lucht kunt zuigen, met luchtreinigers, die ook andere vieze beestjes opruimen. Het enige probleem is dat Ben Weyts, minister van Onderwijs, de baas van alle scholen, daar niets van kent en ook niet wíl kennen. Hij is geen bullebak, zoals die nare Dedecker. Maar zijn beleid geeft een idee hoe het zou zijn als er Helemaal Niets bestond. Hij lijkt een beetje op Fred Oster en gedraagt zich als een cavia in een doolhof.

En dus is de vraag: kunnen jullie niet eens door Brussel stappen? Spijbelen voor schone lucht! Wie wordt de nieuwe Greta of Anuna?

Voorwaarts mars

Joël De Ceulaer, senior writer