Beste Bart De Wever, straks bezwijkt u aan uw politieke wonden

Beste Bart De Wever

Veertig dagen lang had ik mij voorbereid. Fanatiek was ik erop gefocust. Ik ging elke dag virtueel langs bij een motivatiepsycholoog, nam elke extra vitamine die mijn arts mij had voorgeschreven en had zelfs van die medische klemmetjes aangeschaft waarmee men de ogen te allen tijde opengesperd kan houden – ook als men vurig verlangt ze te sluiten. En toch is het niet gelukt. Ik ben er niet in geslaagd om interesse te veinzen of op te wekken voor De Container Cup, waarin u streed tegen Georges-Louis Bouchez.

Ik heb wel, zoals dat al vele jaren het geval is, vaak aan u moeten denken. En laat het een compliment zijn: telkens als u de laatste tijd in de media opduikt, zie ik in u een politieke en hedendaagse versie van pater Damiaan. De fameuze Jozef De Veuster, die door de een of andere paus werd heilig verklaard en door de Vlaming werd uitgeroepen tot Grootste Belg Aller Tijden, was een man van God zoals ze nog zelden worden gemaakt.

Hij liet zijn leven achter, koos voor de missie en trok naar Molokai, waar hij melaatsen verzorgde tot hij zelf door de akelige ziekte werd aangevreten en geveld. U liet een academisch leven achter, koos voor de politiek en trok naar Volksunie/N-VA, waar u partijgenoten steunt terwijl u door hun geknoei wordt aangevreten en te zijner tijd geveld. Dat moment komt dichterbij nu de zaak-El Kaouakibi is opengebarsten als een knapperige zweer.

Vlammen

En de stapel met missers en blunders was al zo hoog dat men er een container mee kan vullen. Jan Jambon heeft ooit moslims zien dansen waar niemand te bespeuren was, een verbindingsofficier onder de trein geduwd, zijn ministeriële schouders opgehaald bij de gewelddadige dood van een man in een cel, collaborateurs een schouderklopje gegeven en gezegd dat het huis veilig was terwijl de vlammen uit het dak sloegen.

Theo Francken heeft ooit radeloze mensen teruggestuurd naar het land van herkomst zonder zich ervan te verzekeren dat ze niet gefolterd zouden worden, stond toe dat zijn kabinet diende als een draaischijf voor mensenhandel en verlangt zo intens naar een coalitie met Vlaams Belang dat hij allang van uw fameuze Chinese Muur gedonderd is. Uit een interview met hem in Knack leid ik af dat hij u heeft gesmeekt om de komende tijd nog een prominente rol in de partij te mogen spelen, want dat u daar eigenlijk niet voor te vinden was.

Het is zoals u zelf vaak zegt: als iemand bij u binnenkomt om zijn ontslag te krijgen, wandelt hij met promotie naar buiten. Zo wreed als u bent voor de concurrenten, zo soft bent u voor het eigen volk. Zoals pater Damiaan zijn patiënten met doodsverachting bleef knuffelen, zo blijft u de knoeiers uit de wind zetten. Ik denk ook aan Ludo Van Campenhout, die u meer kansen gaf dan hij verdiende. In eigen huis hebt u een peperkoeken hartje.

Guillotine

Deze week heb ik mij éven afgevraagd wie van uw partijgenoten u zou defenestreren in de zaak-El Kaouakibi. Schepen Koen Kennis? Nee, want hij was een studiegenoot van u – hem gaat u zelfs assisteren als hij u na een jachtongeval belt om een lijk te begraven. Schepen Nabilla Ait Daoud? Had gekund. Maar het is al te laat. U zult hen de hand boven het hoofd blijven houden tot het uwe onder de spreekwoordelijke guillotine ligt.

Laten we elkaar immers geen urban dancer noemen: u en uw partijgenoten hebben met miljoenen naar Sihame El Kaouakibi gegooid om haar in uw tent te lokken. En mocht dat gelukt zijn, zou het er vandaag voor haar misschien toch iets anders uitzien – u zou haar kunnen beschermen. Nu moet ze kapot, zelfs als dat ook u besmet: die extra gift van 1,2 miljoen euro, die u slim verborgen hield, is de zoveelste vlek op uw blazoen. De dag is in aantocht dat u, de pater Damiaan van de Vlaamse politiek, bezwijkt aan uw wonden. U zegt dat u opgelicht bent en dat men van het slachtoffer geen dader mag maken, maar dat deed u wél met de ouders van Mawda – die geen N-VA-partijkaart hadden.

Kabouter

In het reeds aangehaalde interview met Knack zei Theo Francken nog iets interessants. Hij vindt dat zowel u als hij “in het ootje” genomen zijn. Dat bracht mij zo hard aan het bulderen dat de buurman belde om te vragen of alles oké was. In het ootje genomen: het is een uitdrukking die ik toch eerder verwacht bij pakweg Kabouter Plop, die door Klus en Kwebbel vaker wordt gefopt en geplaagd. Ook in een album van F.C. De Kampioenen zie ik het nog gebeuren, dat Doortje “in het ootje” wordt genomen. Maar in de politieke arena zoals u die kent? Nah. Onmogelijk. Van ootjes is geen sprake, u maakt keuzes. Met de ogen open. Net zoals Jozef De Veuster niet in het ootje genomen werd, maar bij volle bewustzijn zijn eigen einde teweegbracht.

Ik zie maar één uitzondering. Er is één instantie door wie u in het ootje genomen bent: de architecten van die blokkendoos achter het Antwerpse Steen. Ik ga u een paar boeken bezorgen waarin conservatieve filosofen uitleggen wat erfgoed is.

Steeds tot uw dienst

Joël De Ceulaer, senior writer