Bestaat er zoiets als verkavelingsseks in Vlaanderen?

Guido Everaert is blogger, columnist en consultant.

Ik had gezworen om er geen woorden aan vuil te maken. Niet vroeger, niet toen het een succes werd, nooit. Maar het is mij te veel geworden. Na de blog en het boek, is er nu dus ook de film. '50 tinten grijs'. En hij wordt ons aangeprezen, of liever hij wordt de dames aangeprezen alsof het 'the next big thing' is, een kaskraker, een geweldige film, 'a must see'.

Vlaanderen gaat plat. Massaal, nu al. De vip-arrangements, de cava-pakketten, de 'girls night out'-tractaties, de Facebookpagina, ze kunnen het enthousiasme niet volgen. En voor wat?

Ik geef het toe, ik heb het boek niet gelezen. De weinige keren dat ik er een willekeurige bladzijde in opensloeg en een fragment begon te lezen, vond ik het van een ongeëvenaarde domheid en triestheid getuigen. Het onwaarschijnlijk pover en ijl taalgebruik zorgde er mede voor dat ik het allemaal heel snel blauw-blauw liet. Zoals zo dikwijls kreeg ik ongelijk. Vlaamse vrouwen lustten er wel pap van. De klonen werden even gretig verslonden. 97 kleuren rood, 30 raltonen groen, whatever...

En dan begin ik na te denken. Waarom was het 'the talk of the day' in mijn kennissenkring? Daar lopen verstandige evenwichtige vrouwen in rond, met normale tot passionele relaties en een navenante kijk op het leven. Toch gingen ook zij massaal overstag, en werd het boek becommentarieerd en doorgegeven, inclusief de vertwijfelde, licht geile zuchtjes die er bij hoorden.

Is het dan zo slecht gesteld met het seksleven in Vlaanderen? Allicht ook wel. Of dat alleen maar de fout is fantasieloze mannen is dan weer een heel ander gegeven.

Vrouwen, die trots op hun onafhankelijkheid en hun financiële zelfstandigheid zitten te zwijmelen bij een soort steriele brave kruising van Markies de Sade, 'American Psycho' en een figuur uit een stationsromannetje. Mr Grey.

Hoe komt dat? Licht sado-masochistische trekjes, maar dan toch maar liefst zonder al te veel pijn, zonder al te veel dwang, zonder al te veel passie. Een soort afkooksel om de geest net genoeg in bedwelming te krijgen. Soft porno, zonder de prentjes. Brave spanning. Bestaat er zoiets als verkavelingsseks, in navolging van verkavelingsnederlands? Braafjes bestijgen, berijden, klaarkomen en af? Wel eerst wassen dat het wat proper blijft. En zorgen dat er een handdoekje klaarligt.

Het moet al welhaast zo zijn. Anders is het niet te verklaren dat al die vrouwen overstag gingen. En het 'oeuvre' luid kirrend bespreken, onder het genot van een glas cava. Wat zeg ik? Een fles cava, een krat cava! En zuchten dat 'hunne vent' nog geen tiende van de fantasie van hun idool heeft. Allicht niet, de boeken zijn ook geschreven door een vrouw. Ik weet ook niet of die vent daar op elk willekeurig moment mee moet komen aandraven. Menige man heeft het allicht geprobeerd en gaat nu nog steeds gebukt onder een misprijzend hoongelach. "Dieje van ons ging ook eens iets proberen!" Er moeten nog vuilnisbakken buitengezet, goten uitgekuist en opritten mosvrij gemaakt. Dat heeft prioriteit.

Nu is er dus de film, en de dames worden gelokt met special arrangementen. Hele horden vrouwen in de kering, of net ervoor, of net erna, trekken gezellig, met 'les copines' naar de cinema. Kreunen, zuchten en wegzwijmelen dat het een aard is. Als er die avond een bom op de bioscoop valt (god verhoede) dan brengt dat een dodelijke slag toe aan de schuimwijnverkoop in Belgie. Dat komt niet meer goed.

Daarna komen ze thuis en zien ze hun vent naar GoPro-filmpjes op YouTube of naar het voetbal kijken, en zuchten ze over de troosteloosheid van hun bestaan. Ze gaan gezellig badderen onder het genot van een laatste glaasje bubbels en zwijmelen weg, bij verse potpourri en geurkaarsen.

Als manlief dan denkt om nog even gezellig tegen hen aan te schurken, is dat een wrede verstoring van een idyllische koestering. Of hij er alsjeblieft wil aan denken dat morgen de vuilniswagen komt! Mister Grey, die heeft geen last van vuilnisbakken of dakgoten.

undefined