Beke heeft te weinig gedaan om recht te trekken wat krom is. Maar dat geldt evengoed voor Vandeurzen

Jeroen Van Horenbeek is journalist van De Morgen

Over het ontslag van Wouter Beke valt veel te zeggen, maar het komt neer op een eenvoudige waarheid. Hij heeft in de zomer van 2019 een inschattingsfout gemaakt door zichzelf als afscheidnemend cd&v-voorzitter te belonen met een Vlaamse ministerpost.

Het is des mensen om net iets te lang vast te houden aan de macht. Zeker wanneer je al een heel decennium een partij leidt. Maar het is niet slim. Amen en uit. Dat zijn collega’s er destijds schoorvoetend in meegegaan zijn, na een historisch slecht resultaat bij de verkiezingen, zegt ook iets over de angst binnen cd&v om pijnlijke beslissingen te nemen.

Met jaren vertraging mag/moet cd&v nu op zoek naar een nieuw gezicht. Twee, als je ervan uitgaat dat staatssecretaris Sammy Mahdi straks naar het hoofdkwartier verhuist. Gezichten die in 2024 kunnen helpen om de vrije val van de christendemocratie in Vlaanderen te stoppen. Anders dreigt irrelevantie en een vijandig overnamebod vanop rechts, door N-VA-voorzitter Bart De Wever. Die verlekkert zich al jaren op de centrumrechtse flank van cd&v om zijn gedroomde conservatieve, Vlaamse volkspartij op te richten. Een volkspartij die electoraal sterk genoeg staat om dit land richting confederalisme te loodsen.

Van buitenaf gezien kan cd&v (de facto waarschijnlijk Mahdi) twee kanten uit: ervaring of verjonging. Geen van beide is vanzelfsprekend. Bij ervaring kom je uit bij iemand als Margot Cloet, de topvrouw van het christelijke Zorgnet. Al lijkt haar verleden als kabinetschef van voormalig minister Jo Vandeurzen eerder een na- dan een voordeel. Want wie denkt dat de problemen in de zorgsector pas de laatste jaren zijn begonnen, die dwaalt.

Een verhelderende analyse in deze krant leert dat Beke te weinig heeft gedaan om recht te trekken wat krom is. Zeker. Maar wie eerlijk is, zegt dan ook: dat geldt evengoed voor Vandeurzen, die tussen 2009 en 2019 (!) het departement in handen heeft gehad.

Verjonging leidt naar Nawal Farih, een dertiger die zich in het federaal parlement al een poos toelegt op sociale thema’s. In de politieke rekenkunde zou Farih een logische keuze zijn. Ze komt net als Beke uit Limburg, spreekt gevat en kan het volgens partijbronnen goed vinden met toekomstig voorzitter Mahdi. Dat deze regeerperiode nog maar twee jaar duurt, maakt dat Farih alles uit de kast zou moeten halen om een verschil te maken. Tegelijk zou dit haar ontslaan van al te zware verantwoordelijkheid.

Nog een eigen idee misschien: laat Benjamin Dalle doorschuiven naar Welzijn en lanceer iemand nieuw op Jeugd en Media.

Al te lang is cd&v een gestolde partij. Een die gelooft dat er op het einde van de rit altijd christendemocraten nodig zijn om dit land te behoeden van bestuurlijke wanorde. Die idee lijkt niet alleen hopeloos achterhaald met nog zowat 10 procent in de peilingen, wie het parcours van cd&v op ‘eigen’ departementen zoals Welzijn en Landbouw hier tegen afzet, kan niet anders dan besluiten: het klopt niet.