André Rieu loopt erbij als het wassen beeld bij Madame Tussauds dat hij van zichzelve droomt

Dimitri Verhulst (46) is schrijver. De pruimenpluk is zijn jongste boek

Heel de wereld haten is wat veel, en daarom lijkt het mij handig om, als de nood hoog is, mijn kots uit te storten over één en dezelfde persoon: André Rieu! De violier van Maastricht. De stad waar hij in juli zure yoghurt maakt van bekende klassieke deunen en daarmee in z’n uppie evenveel bezoekers vangt als het hele theaterfestival van Avignon. Namelijk honderdzestigduizend. Zijn publiek krijgt na beluistering van ‘The Yellow Shark’ van Frank Zappa ongetwijfeld darmkolieken, maar liefhebber van klassieke muziek is het natuurlijk wel. Funiculi funicula. De Vuile Grijze Donau. Maar pas op, André wil ook tonen dat hij mee is met zijn tijd. Een moderne man. Hij fiedelt zowaar een versie van ‘Hallelujah’. Iedereen covert tegenwoordig deze song van Leonard Cohen, wellicht omdat de akkoorden poepsimpel zijn. Een beetje scoutsleider veroorzaakt makkelijk een volle wasmand natte slippen met dit lied, en dit al na een halve gitaarles.

André loopt erbij als het wassen beeld bij Madame Tussaud’s dat hij van zichzelve droomt. Alvorens het podium te betreden wandelt hij, enigszins onnozel gekostumeerd, een ererondje door zijn stad om applaus te incasseren, pontificaal handjes zwaaiend naar de fans die hij zopas 859 euro armer heeft gemaakt. Die man is zijn eigen masturbatiefantasie. Hij heeft het gelijk aan zijn zijde, immers heeft hij 40 miljoen cd’s verkocht. En meer dan dat nog: koffiemokken met zijn beeltenis op, kartonnen standbeelden van zichzelf, sjaals met zijn naam op geborduurd, de ideale opvang voor neerdwarrelende haarschilfertjes.

Het volkse, je moet ervoor openstaan. Laat alle kwaliteitseisen maar varen, zo niet ben je elitair. En die tijdsgeest waart nu boven onze podia. Wat zich niet openstelt voor de ondergrens is een verdacht sujet. Het zijn gevaarlijke dagen, wie geen polonaise inzet bij Frans Bauer kent enkel diepe minachting voor, ahum, de gewone mens.

De Portugese staatsman Salazar wist het al eerder: je moet een volk dom houden en het simpele muziek geven. En voetbal. En een beetje godsdienst. Tenslotte wil het volk ook zelf heel erg dom zijn.

Het volstaat dat je de sponde met een profsjotter deelt en je mag jezelf al een deejay noemen en daar vijfduizend knotsen per uur voor vragen. Neen meneertje Verhulst, jij zogenaamd stukje volksschrijver, steek jouw elitaire kijk op cultuur maar in die ene snee van je. Parvenu van m’n q! Willy Sommers op Pukkelpop. Justin Bieber op Rock Werchter. En volgend jaar Dana Winner op Gent Jazz: die heeft namelijk nooit stemproblemen en komt haar contract tenminste na.

Zie ons toch eens openstaan voor alle lagen van de bevolking! Kijk eens hoe ruimdenkend wij hier programmeren!

De man die een paar bollen te veel slikte tijdens het optreden van de Romeo’s op Tomorrowland nam geen overdosis: hij pleegde euthanasie.