Aan het Klein Kasteeltje staan de slaven van onze tijd aan te schuiven

Er is steeds grotere consensus om komaf te maken met het koloniale verleden. Het schaamrood op onze wangen voor de mensenhandel, uitbuiting en flagrante inbreuken op de mensenrechten die ons verleden kleuren, neemt toe. Leopold II moet er met naam, faam en standbeeld aan geloven. Het is tijd voor excuses.

Ondertussen zie ik vanuit mijn raam dat uitgeeft op het Klein Kasteeltje hoe zich een ander tafereel voltrekt. Daar, verborgen in de krochten van onze hoofdstad, stromen mensen toe die alles hebben uitgegeven om zover te raken. Ze zijn op de vlucht voor onheil, op zoek naar een beter leven. De aangespoelden komen in weer en wind aanschuiven in een rij aan de achterkant van het Kasteeltje.

Lepeltje liggen

Het is het oudste en grootste opvangcentrum in België. Eind 2018 werd het behalve opvangcentrum ook aanmeldcentrum. De aanmelddiensten verhuisden toen van de WTCII-kantoorbuurt aan het Noordstation naar de druk bewoonde achterkant van het Klein Kasteeltje in de binnenstad. Elke persoon die zich in België wil registreren, moet sindsdien via dit punt passeren. Behalve de Oekraïners. Voor hen is in twee weken tijd een oplossing gevonden.

Het wordt steeds moeilijker om zich aan te melden in het Klein Kasteeltje, dat uit zijn voegen barst. Je kunt dus best in het weekend al lepeltje liggen om op maandag een aanmeldingskans te vatten. Er is geen onderdak voor deze mensen die dagenlang de wacht houden, geen voedsel noch toilet. Dat heeft ons land niet veil voor deze verschoppelingen. Ze moeten wachten tot de politieke discussies zijn uitgeklaard.

Enkele straten verder zie je wat er vervolgens gebeurt na uitwijzing van ons land. Het merendeel belandt in de illegaliteit. Je kunt ze op de hoeken van de straat meepikken. Zoveel je wilt. Ze komen voor 10 euro elke klus opknappen. Nog wat asbest te verwijderen? Je weet ze te vinden. Ze hebben het zelf gezocht. Ze moeten maar terugkeren naar hun vaderland.

Ogen, oren en neuzen dicht

Zij die in de buurt wonen van het Klein Kasteeltje knijpen hun ogen, oren en neuzen dicht voor wat er zich afspeelt voor hun deur. Ze zijn grotendeels zelf migranten van de eerste, tweede, derde generatie. Hun hart breekt bij het zien van zoveel leed. Maar ze hebben geleerd eerbiedig te knielen voor het establishment. Ze slikken de slapeloze nachten en de openbare riool en kijken verslagen toe. Burgemeester Close had hen beloofd dat het aanmeldcentrum in januari 2019 zou verhuizen naar aangepaste infrastructuur. Staatssecretaris Mahdi is ook op zoek naar een oplossing. Ze wachten geduldig af.

Binnenkort kan iedereen dit plaatje aanschouwen. Niet alleen moeten alle vluchtelingen zich in deze buurt aanmelden, ook alle pendelaars worden met het nieuwe Good Move-mobiliteitsplan van schepen Dhondt langs diezelfde hobbelige en beproefde woonstraatjes afgeleid naar de Brusselse kleine ring. Die overlast kan er wel nog bij. De stem van deze bewoners is allang begraven in een plan dat met inspraak zou zijn uitgewerkt.

Vaarwel Leopold II, welkom aan de nieuwe heersers.