Muzikante Emma Bale: ‘Mij voortplanten, dat is toch wel wat ik gedaan moet hebben om mijn beste leven geleefd te hebben’

Schrijver Marcel Proust beantwoordde ze ooit in een vriendenboekje, nu geeft De Morgen er een eigenzinnige draai aan. Vierentwintig directe vragen, evenveel openhartige antwoorden. Vandaag: muzikante Emma Bale (21). Wie is zij in het diepst van haar gedachten?

1.Hoe oud voelt u zich?

“Ik voel me 25. Een beetje ouder dan ik ben. Dat komt omdat ik zo vroeg ben begonnen met werken. Ik was 14 toen mijn eerste single uitkwam en ben altijd omringd geweest door volwassenen. Muziek is best een serieuze wereld. Omdat alles vrij snel ging heb ik op school veel gemist, zoals eindejaarsreizen. Ik heb daar geen spijt van, maar het zorgt er wel voor dat ik al verder sta dan leeftijdsgenoten. Dat uit zich ook in mijn vriendschappen. Mijn vrienden zijn allemaal ouder, behalve mijn huisgenote dan, zij is even oud als ik, maar we hebben samen al heel veel meegemaakt.”

2.Wat is uw passie?

“Muziek. Vooral optreden en het schrijven van nummers. Als ik met een sterk gevoel zit, dan gebeurt het dat ik gewoon mijn gitaar pak en begin te spelen en dat het er in één keer uit komt. Maar ik schrijf ook graag met anderen samen. Met een producer en iemand die gitaar of piano speelt en dan beginnen we te jammen tot we een melodie hebben en ik er een gevoel bij krijg. Daarna beginnen we te puzzelen met de tekst en improviseer ik tot het af is.

“Het is een beetje zoals schilderen: eerst schetsen en dan kleuren toevoegen en verder opbouwen tot het klaar is.

“Als ik foto’s van vroeger terugzie, zit ik vaak aan de piano of sta ik te zingen in een speelgoedmicrofoon. In de lagere school al deed ik mee aan free podia en ik heb ook twee jaar bij het Belgisch Nationaal Jeugdkoor gezongen. Ik was constant bezig met zang en merkte dat ik daar heel veel energie uithaalde.

“Toen ik 13 was ben ik begonnen met gitaar zonder notenleer te volgen. Ik deed allerlei audities, onder andere voor Eurosong, maar werd keer op keer afgewezen. Zelf wist ik niet of ik goed kon zingen of niet, ik wist enkel dat ik het graag deed en dat ik er dag en nacht mee bezig wilde zijn. Dus snapte ik het wel als ik afgewezen werd, maar het maakte niets uit. (lacht) Ik deed gewoon door. Tot The Voice Kids: meteen door de eerste ronde, dan de tweede, de derde, de blind auditions. Opeens lukte het.”

3. Wat vindt u een kenmerkende eigenschap van uzelf?

“Ik ben heel gevoelig. Ik neem veel persoonlijk en denk constant na over wat mensen tegen mij zeggen. Ik ben sterk bezig met mezelf te ontplooien en in de spiegel te kijken en te denken: daar moet ik een stapje bijzetten.

“Ik weet dat ik niet egoïstisch ben, maar wel egocentrisch. Ik durf soms iets te vaak te denken ‘wat vind ik’ of ‘wat voel ik’ in plaats van me meteen in een ander te verplaatsen.”

4. Vindt u het leven een cadeau?

“Ik heb het gevoel als ik nee zeg dat het lijkt alsof ik depressief ben, maar ik ben er niet zo goed uit wat ik van het leven vind. Ik leef supergraag, ik leef elke dag met een glimlach op mijn gezicht, maar ik heb veel levensvragen en vraag me vaak af wat ik hier doe en wat mijn nut of doel is. Wat maakt me een goed persoon en hoe draag ik bij tot de maatschappij? Dat soort vragen. Ik ben een megadromer. Het gebeurt dat ik in een boek begin te lezen en uiteindelijk helemaal wegdwaal in mijn eigen gedachten.

“Het eerste boek dat ik als kind heb gelezen, was de Bijbel. Ik vond dat zalig. Ik ben niet per se gelovig, maar vond het top dat er een boek was met antwoorden op de vragen die ik toen had. Ik vind het ergens heel mooi dat het bestaat, geloof, en kan me voorstellen dat velen er echt een houvast aan hebben.”

5. Hoe was uw kindertijd?

“Ik kom uit Machelen. De place to be. (lacht) Ik denk dat ik een heel gelukkig kind was. Op foto’s was ik altijd aan het lachen en als ik mijn ouders mag geloven was ik best makkelijk.

“Ik heb één jongere zus, Yentl. Wij zijn twee handen op één buik. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 5 was, mijn zus was 3. Als er iets is wat me pijn deed, was het wel dat. Omdat ik vaak het gevoel kreeg dat ik iets fout deed. Mijn mama en papa hadden niet de meest positieve gevoelens voor elkaar, vooral omdat ze zo anders zijn.

“Mijn papa was eerder een goede vriend. Bij hem mochten we opblijven tot elf uur en pizza eten en series kijken. Dat maakte dat we er als zombies uitzagen wanneer we bij mama gingen. (lacht)

“Zij was strenger. Dat was dus een groot verschil, waardoor we ons elke keer opnieuw moesten aanpassen. Hoe ouder ik werd, hoe moeilijker ik het daarmee kreeg. Volgens mijn ouders was ik niet verlegen, maar ik heb wel vaak het gevoel gehad dat ik niet mezelf kon zijn. In groep, zoals bij dat zangkoor, wachtte ik vaak af en was ik onzeker. Omdat ik totaal niet wist wie ik was of wat van mij verwacht werd.

“Ik had ook het gevoel dat ik mijn ouders allebei moest pleasen, maar op den duur krijg je zo’n verdeeldheid dat het stukloopt. Uiteindelijk heb ik dan beslist om niet meer naar papa te gaan omdat ik gewoon een thuis wilde met één kamer waar ik me kon ontwikkelen. Dat was heel pijnlijk omdat ik mijn papa daar veel verdriet mee gedaan heb.

“De rode draad door het hele verhaal is dat mijn zus en ik er altijd voor elkaar waren. Ik vind het te gek dat er iemand is van hetzelfde vlees en bloed die alles met mij heeft meegemaakt. Die mij begrijpt, zonder iets te zeggen. Yentl is het allerdierbaarste in mijn leven. In de klas was ik de enige met gescheiden ouders. Niemand van de kinderen begreep mij, behalve mijn eigen zus.

“Na de scheiding is mijn mama lang samen geweest met een andere man. Hij was zowat de vaderfiguur in ons leven. Een soort stiefpapa. Maar na twaalf jaar zijn ze uit elkaar gegaan. Dat vind ik nog de ergste breuk, denk ik. Je woont dan opnieuw in een stabiel gezin, the perfect family, en dan gebeurt zoiets. Hoe kon het dat ik dat niet had zien aankomen? Dat was opnieuw een deuk in mijn vertrouwen.

“Het was dus goed om alleen te gaan wonen en weg te stappen van die drie situaties. Nu beslis ik zelf wie ik wanneer zie. Wie me daarbij heeft geholpen, is een coach van de organisatie STER-KER, een soort ‘scheidingsschool’ die ouders en kinderen begeleidt zodat het niet meteen scheef loopt. Voor mij was het allemaal pure pijn en chaos in mijn hoofd, maar toen hij de situatie uittekende begon ik mijn ouders ineens beter te snappen. Hij heeft me ook geholpen om met hen te gaan praten. Het doel was om mijn twintigste verjaardag samen te vieren, en dat is uiteindelijk gelukt.

“Ik weet dat als ik ooit aan kinderen begin, het voor mij geen spontane gebeurtenis zal zijn. Wat ik meegemaakt heb, is een rugzak die je meedraagt. Ik ben superbang om een slechte mama te zijn.”

6. Welke kleine alledaagse gebeurtenis kan u blij maken?

“Mijn hondje Jeanne die me komt knuffelen. Toen we in het begin samen eens gingen wandelen, zei mijn mama: ‘Het is een echte Jeanne d’Arc, ik zie het aan haar kopje dat ze een sterke wil heeft.’

“Of ik mezelf soms een Jeanne d’Arc voel? Ja! Iemand die zich verkleedt als een man en gaat vechten voor iets waarin ze gelooft, ik kan mezelf daarin herkennen. Als ik mijn zinnen op iets heb gezet, kan niets mij stoppen.”

7. Wat biedt u troost?

“Mijn vrienden. Ik heb echt de allerbeste vrienden. Ik kan dag en nacht bij hen terecht. Het is ongelofelijk hoe vaak ik naar hen toe ga, als ik te veel stress heb bijvoorbeeld, en hoe ze mij dan in hun armen sluiten.”

8. Wat is uw zwakte?

“Ik ben best naïef. Ik heb niet altijd de bedoelingen van mannen door, bijvoorbeeld. Of carrièregewijs met contracten. Ik geloof heel hard in de goedheid van elke mens, waardoor het vaak fout loopt.

“En ik kan ook best lui zijn. Ik ben van het motto: work hard, play hard. Ik heb een goede balans nodig.”

9. Waar hebt u spijt van?

“Een supercliché: ik heb eigenlijk geen spijt. Alles waar ik op korte termijn spijt van heb neem ik gewoon mee en probeer ik te zien als een les.”

10. Hebt u soms last van heimwee?

“Vroeger nooit. Ik ging graag op kamp of vakantie zonder mijn ouders. Maar nu: als ik op vakantie ga, of even weg ben, mis ik Antwerpen en vooral de mensen die er wonen. Ik heb dat nooit gehad met mijn ouders. Integendeel: op tour gaan was voor mij la vida loca. Ik was opeens superhard in mijn element, en had voor het eerst het gevoel: dit is wat ik wil doen. Maar nu ik mijn eigen thuis gecreëerd heb, en een huisgenote en een hond en een kat heb, vind ik dat zo fijn dat ik heel graag terug naar huis kom. Ik ben goed geland, ik zal het zo zeggen.”

11. Wat is uw grootste angst?

“Dat ik niet meer zou kunnen doen wat ik nu doe. Ik ben me ervan bewust dat succes heel relatief is, en dat het komt en gaat op de meest onvoorspelbare manier. Ik ben bang dat het op een gegeven moment stopt. Er komen zoveel nieuwe artiesten bij, elke dag.

“Ik zal nooit stoppen met muziek, maar stel dat ik niet meer gewild zou zijn, dan zou ik het wel over een andere boeg gooien. Er zijn nog andere manieren om mijn ei kwijt te raken. Ik ben enorm geïnteresseerd in film. Ik zou ook nog wel een eigen juwelencollectie willen ontwerpen. Het is niet het een of het ander. Het kan elkaar aanvullen.”

12. Wanneer hebt u het laatst gehuild?

“Ik huil vaak. Ik ben heel expressief. Als ik me goed voel zie je dat, als ik me ongelukkig voel ook. Ik verstop mijn emoties allesbehalve.

“Zo had ik onlangs afgesproken met mijn creative director, die zei dat ik actiever moest zijn op social media. Toen heb ik gehuild. Ik doe echt wel mijn best, maar vind social media heel dubbel. Ik weet dat het belangrijk is en dat ik het moet doen, maar ik ken een aantal influencers en vind het pure horror hoe ze constant alles moeten vastleggen met hun gsm. Zo’n leven wil ik niet.

“Ik ben niet van plan om mijn persoonlijk leven uit de doeken te doen op social media. Het kost me te veel energie en mental space om daarmee bezig te zijn. Ik ben ook bang dat het niet goed genoeg zou zijn of niet veel likes zou krijgen. Dat brengt veel angst. Terwijl het allemaal zo onbelangrijk is.

“Het is gewoon mijn wereld niet. Ik ben nog maar 21 en toch zegt TikTok mij niets. Ik zou zo graag teruggaan naar de oldschool way. Gewoon een cd’tje droppen bij de radio’s en fans creëren door te spelen, dat vind ik top. Ik was heel graag jong geweest in de jaren 70. Ik denk dat mensen zich vroeger meer durfden te ontplooien omdat niemand toekeek en omdat er veel minder mensen waren om je aan te spiegelen.

“Nu met al die dunne meisjes op Instagram, met hun supergespierde buiken en keiveel volgers, al die gezichten waar je de fillers uit ziet ploppen, denk ik: what a fake world we live in. Want dit is zogezegd de realiteit, waar we ons constant aan spiegelen.”

13. Bent u ooit door het lint gegaan?

“Ik denk één keer in het vijfde middelbaar, en ik vind het nog altijd erg. (lacht) Ik was net op tour geweest en mijn stiefpapa maakte een opmerking of ik wel genoeg aan het studeren was. Ik was toen zo moe en zo hard mijn best aan het doen om alles te combineren, dat ik zo’n opmerking er niet bij kon hebben en ben gaan roepen en tieren.

“Ik word heel moeilijk boos. Ik kan geïrriteerd zijn, maar als ik echt boos ben, dan huil ik. Ik denk omdat we vroeger nooit mensen mochten tegenspreken van mama, of een eigen mening hebben als ze boos was. De enige manier om te uiten dat ik niet akkoord ging, was wenen.”

14. Wat is uw vroegste herinnering?

“Dat mijn ouders ruzie aan het maken zijn en mijn zus en ik hand in hand in pyjama van een afstand naar hen staan te kijken. Daarna moesten we naar boven.”

15. Wat hing er aan de muur van uw tienerkamer?

“Polaroids van mij en mijn vriendinnen.”

16. Aan wie bent u schatplichtig?

“Normaal spreek ik daar niet over, maar mijn ex, denk ik. Hij was mijn eerste vriendje en ik heb ontzettend veel van hem geleerd. Het album dat ik nu gemaakt heb (Retrospect, 2021, red.) gaat helemaal over hem. Hij heeft me leren relativeren en mijn zwart-witdenken opengetrokken naar grijs. Hij heeft me mezelf leren kennen. Door hem ben ik ook alleen gaan wonen. Vlak na de breuk met mijn stiefpapa en mama is hij er constant geweest. En bij elke stap in de relatie met mijn ouders en in mijn carrière heeft hij me hard ondersteund. Hoe vaak hij me heeft zien wenen, is niet bij te houden denk ik.” (lacht)

17. Hoe definieert u liefde?

“Voor ik mijn ex ontmoette was ik telkens verliefd geweest op een beeld. Waardoor het na een maand altijd wegebde. Ik ben zelfs naar een psycholoog geweest omdat ik dacht dat er iets mis was met mij. Misschien was ik aseksueel of niet gemaakt om verliefd te zijn? Of had ik trauma’s waardoor het niet ging? En opeens ontmoette ik hem en was het liefde op het eerste gezicht.

“Nu nog zijn we als twee magneten; als we elkaar terugzien is er opnieuw een onverklaarbare energie tussen ons. Maar we zijn twee passionele mensen, en dat uitte zich ook in negatieve zin.

“Ik vind het dus goed zoals het nu is, maar het schept wel een groot vraagteken: wat maakt dat we nog zo verbonden zijn, terwijl er twee jaar gepasseerd zijn waarin we elkaar amper gezien of gesproken hebben? Tegelijk vind ik het ook wel mooi, het heeft iets melancholisch om mooie nummers over te schrijven. (lacht) Daarbij hebben we ook allebei een nieuwe relatie en dat is volledig fine.

“Het is wel zo dat ik veel vrienden heb gemaakt in de tijd dat ik alleen was, waardoor ik nu merk dat een relatie niet alles is. Ik heb meer nodig dan dat. Ik heb goede vrienden nodig, mijn ouders nodig. Ik vind het belangrijk om me te voeden met meer mensen dan één enkel persoon. Ik raak geïnspireerd door wat allerlei mensen doen in hun leven en wie ze zijn. En dan is er één persoon die iets dichter bij mij staat en dat is mijn vriend.

“Wel ben ik blij dat ik absolute liefde heb gekend. Ik ken een paar mensen die gestorven zijn en dat nooit hebben meegemaakt.”

18. Hoe voelt u zich in uw lichaam?

“Wel goed. Ik denk dat iedereen zich oké zou voelen als je gewoon aanvaardt hoe je gebouwd bent. Ik vind het belangrijk dat je je gezond voelt en gewoon happy bent. Op een gegeven moment was ik super skinny en mensen zeiden dat ik er goed uitzag, maar ik was doodongelukkig. Nu ben ik gewoon gezond en ik voel me super. Ik kies liever voor dat laatste.”

19. Wat vindt u erotisch?

“Ik vind het heel aantrekkelijk als iemand duidelijk toont dat hij respect heeft voor mij en niet full on naar mij toekomt. Iemand die me gewoon wat ruimte geeft.”

20. Wat is de speciaalste plek waar u ooit de liefde bedreven hebt?

“Een bed.”

21. Hebt u ooit een religieuze ervaring gehad?

“Ik denk dat ik een heel goede beschermengel heb. Er zijn al een paar momenten geweest waarin it could have been me. Op de lagere school heb ik eens gedaan alsof ik ziek was. Mijn mama is mij komen halen en die middag is er een overval gepleegd op de bank recht tegenover de school, was er brand en moesten de kinderen geëvacueerd worden. Zo is dat nog gegaan. Net niet in die trein opgestapt, net geen auto-ongeluk gehad.”

22. Hoe zou u willen sterven?

“Ik wil een iconische dood. (lacht) Een mysterieuze dood, zoals die van Jeff Buckley. Hij is gaan zwemmen met zijn cowboylaarzen aan en toen was het gedaan. Of neervallen op een optreden bijvoorbeeld.”

23. Wat zou u wensen als laatste avondmaal?

“Ik zou graag een hele tafel willen met amuse-gueules, liefst geprepareerd door The Stable.”

24. Wat zou u nog willen meemaken voor het te laat is?

“Een kind krijgen. Zwanger zijn is iets wat ik wil hebben gevoeld. Ik denk dat het onbeschrijfelijk is. Dat is toch het dichtste dat je kunt zijn bij het leven. Als er dan een antwoord zou moeten zijn op de levensvraag: wat doe ik hier, dan is het: mij voortplanten. Dat is toch wel wat ik gedaan moet hebben om mijn beste leven geleefd te hebben.”