Luc Haekens: "Ik heb een antenne ontwikkeld voor goedgelovige mensen"

Sommige veertigers kopen een Harley of worden verliefd op een jongere vrouw, Luc Haekens (47) begon met een wijngaard. Vorig jaar kocht hij het glooiende maïsveld achter zijn huis op en plantte er met vrienden en familie 1.500 druivenplantjes. Zijn oranje tractor is het eerste dat de tv-reporter ons toont. Zichtbaar fier aait Haekens over het stuur. "Rustig rondtuffen met dat ding in mijn wijngaard: beter wordt het niet."

Je leeft hier bijna als God in Scherpenheuvel, als ik de glooiende velden achter jouw huis zie.
Luc Haekens: "We hebben hier destijds gebouwd omdat het uitzicht zo mooi was. Ik groeide op in deze streek en ben altijd een buitenmens geweest. Toen ik op kot zat in Brussel, vond ik het plezant om op vrijdag de trein terug te nemen naar huis. Eens Aarschot voorbij, kwam je in het groen terecht. Heerlijk vond ik dat."

Je hebt hier een wijngaard én een eigen streekproductenwinkel. Vertel?
"Mijn vrouw en ik dachten: shit, binnen enkele jaren zitten we hier met 3.000 liter wijn. Wat gaan we doen met al die flessen? Veel wijnboeren verkopen hun wijn aan huis, maar wij vonden een winkel wel een goed idee. We zijn ook liefhebbers van streekproducten uit het Hage­land, onze koelkast staat er vol mee. Zo is dat idee gegroeid. In maart hebben we onze winkel geopend, Heerlijk Hageland, in de schaduw van de basiliek in Scherpenheuvel."

Tussen dromen en doen gaapt meestal een grote kloof, maar bij jou blijkbaar niet.
"Mijn kinderen houden hun hart vast als ik met een gek idee afkom. Want ze weten dat ik het méén. (lacht) Zoals toen ik voor de eerste keer over een wijngaard begon: hier in het Hageland heb je véél wijnboeren. Ach, soms moet je durven. Binnen twee jaar laat ik mijn garage ombouwen tot een wijnatelier, en binnen drie jaar kunnen we onze eerste wijn proeven."

Chinese vaas

Iets zegt ons dat Luc Haekens in zijn dorp veel geschikt televisiemateriaal zou vinden voor De Ideale Wereld. Al drie jaar staat hij bekend als de reporter die de goedgelovige Vlaming beetneemt, zoals die keer dat hij vermomd als Turkse president tapijten ging verkopen, of in Vlaamse huiskamers computervirussen te lijf ging met mondmaskers.

Ongeloofwaardiger kan bijna niet, maar de mensen blijven er maar intrappen.
"Ik vind dat zelf ook heel straf. Toen we vertrokken met onze mondmaskers, zei ik tegen de ploeg dat het moeilijk zou worden. En kijk, een half uur later waren we al in twee woonkamers gepasseerd. (lacht) Op den duur denk je bij jezelf: hoe is het toch mogelijk?"

Je hebt vijftien jaar voor Man Bijt Hond gewerkt: de perfecte leerschool om de zwakke plekjes van de mens te ontdekken?
"Ik heb er intussen wel een antenne voor ontwikkeld, ja. Ik kan goed inschatten bij welke mensen of huizen het prijs zal zijn. Zo weet ik dat we niet aan een strakke designervilla moeten aanbellen om een computervirus op te lossen. Huizen met tuinkabouters in de voortuin maken wat meer kans. Een Chinese vaas op de vensterbank: ook een goed teken. Sympathieke en goedgelovige mensen vind je overal in Vlaanderen."

Je hebt meer dan twintig jaar achter de televisieschermen gewerkt. Nu je op je 47ste wél in beeld komt, word je vast vaker herkend. Is dat raar?
"Wees maar zeker. Ik neem dikwijls de trein, en ik merk dat sommige mensen mij echt aanstaren. En maar blijven staren, hé. (lacht) Maar ik vind het niet erg. De reacties zijn tot nu toe altijd positief geweest. Er is nog nooit iemand op mij afgestapt om te zeggen dat ik een kwiet ben. Dat doen de mensen blijkbaar niet."

Ik vermoed dat je al te oud bent om als nieuwbakken BV naast je schoenen te gaan lopen?
"Dat zou belachelijk zijn. Ik ken trouwens niet zoveel BV's die naast hun schoenen lopen. Bij Woestijnvis al zeker niemand - dat zijn allemaal gewone mensen. België is gelukkig nog klein en onnozel genoeg om jezelf geen vedette te wanen. En ik weet dat ik geen geboren presentator of performer ben. Otto-Jan Ham doet dat honderd keer beter dan ik."

Cafébaaskantje

Veel mensen vragen zich af: is Luc Haekens in het echt ook zo'n droogstoppel?
"Zeker niet altijd: thuis lach ik net wat harder dan op televisie. (grinnikt) Wat niet wil zeggen dat ik in De Ideale Wereld een rolletje speel. Mijn uitgestreken gezicht acteer ik niet. Het is gewoon een uitvergroting van één karaktertrek: mijn ironische kantje."

Je zei al dat je daar niet op wil vastgepind worden.
"Dat hoop ik inderdaad, maar zo eenvoudig is dat niet. Ik mag niet voor altijd de vliegende reporter uit De Ideale Wereld blijven. In Man Bijt Hond waren mijn sterkste stukjes die met een ontroerende inslag. Terwijl ik nu al lang niets meer ontroerends heb gemaakt."

Mis je dat soms?
"Toch wel. Eén keer ben ik voor De Ideale Wereld uit mijn rol gevallen. Het was nog in de begindagen. We wilden een stukje maken over hoe mensen in het rusthuis nog lustgevoelens hebben. Eén weduwe vertelde ons dat ze nog vaak terugdacht aan de liefdevolle vrijpartijen met haar man. Ze bracht dat op zo'n ontroerende manier, dat de ploeg bijna met tranen in de ogen zat. We hebben dat mooi en sereen gemonteerd, zonder één droge opmerking van mezelf. Opeens was ik terug een reporter van Man Bijt Hond. Iedereen vond dat een goed stukje, maar collega's zeiden ook: je zit te wachten op een mop en die komt maar niet."

Je zit dus soms wat vast in het format van De Ideale Wereld?
"Ja. Nu, ik vind dat niet erg, hoor. Ik zit nu in een bepaalde fase en binnen een paar jaar doe ik iets anders. Ik voel wel dat ik onrustig word als ik niet aan een tv-project kan werken met meer vlees aan. In mijn carrière ben ik vaak een jaar met één reeks bezig geweest: Napels Zien, Leuven Hulp,... Ik zag die programma's als kindjes onder mijn ogen groot worden. Op dit moment zit mijn nieuwe programma nog in de beginfase, en ik weet van mezelf dat zoiets niet te lang mag duren. Anders word ik een ambetante mens. Ik hou ervan om een programma te laten groeien."

Allerlei soorten televisie maken, wijn verbouwen, een winkel openen,... Ben jij iemand die meerdere balletjes in de lucht wil houden?
"Tot in het extreme. Als ik alleen met De Ideale Wereld zou bezig zijn, zou dat maar één kant van mij belichten en dat wil ik niet. Ik ben niet de enige in de tv-wereld die verschillende impulsen nodig heeft. Ik ken mensen die voor tv werken én een restaurant runnen."

Welke andere kanten zitten er dan nog aan jou?
"Ik heb ook een volkse kant. Als jobstudent heb ik jarenlang in een café aan de kust gewerkt. Daar ontdekte ik dat ik goed met de tooghangers kon omgaan: 'Ah de Jos, een pintje!' In een ander leven was ik misschien wel een cafébaas geworden. Ik ben trouwens van plan om in de wijngaard een degustatiehoek te maken met een terras. Daar komt mijn cafébaaskantje zeker naar boven. Niet dat ik aan de lopende band moppen zal tappen, maar toch. Wie weet open ik ooit een volwaardige wijnbar. Hé, dat is nog eens een idee."