"Londen is meer rock-'n-roll dan Parijs"

"O my god, waar is die shearling-gilet?" Paniek in de backstage. Een half uur voor de start van de show blijkt één van de topstukken uit de collectie plots vermist. Vergeten in de castingruimte, aan de andere kant van Londen. De verantwoordelijke assistente staat op het randje van hyperventileren. "Snel, stuur een motortaxi! Zonder die vest kan de show niet plaatsvinden."

Eén ding is zeker: An Vandevorst en Filip Arickx zullen hun eerste show in Londen niet snel vergeten. Het ontwerpersduo achter A.F. Vandevorst had er wel rekening mee gehouden dat hun overstap naar de Britse hoofdstad een uitdaging zou worden. "Maar dit is toch wat te veel van het goede."

Achttien jaar lang, sinds de start van het Belgische label, toonden Vandevorst en Arickx hun nieuwste collectie op de modeweek van Parijs. Dat ze nu voor London Fashion week kiezen, doet op zijn zachtst gezegd wat wenkbrauwen fronsen. Parijs geldt sinds jaar en dag als dé modehoofdstad van de wereld. Welke ontwerper geeft zijn felbegeerde vaste stek op de Parijse modeweek nu vrijwillig op?

Maar A.F. Vandevorst staat bekend om zijn eigenzinnigheid. In het verleden stuurden ze hun modellen al op motoren de catwalk op, en lieten ze hun collectie met verfpistolen bewerken tijdens de show. Om maar te zeggen: Arickx en Vandevorst zijn niet bang van experiment.

"Londen is meer rock-'n-roll dan Parijs. De energie die hier hangt past veel beter bij ons merk", zegt Arickx. Strategisch is het ook niet zo'n vreemde zet als het op het eerste gezicht lijkt: in Parijs verdringen alle grote merken elkaar en moet de pers vaak kiezen tussen shows, in Londen val je als label meer op. Zeker als je het enige Belgische label bent dat er showt.

Bovendien wint de Londense modeweek al enkele jaren aan belang. Ook omdat de sfeer er meer ongedwongen is dan in Parijs en er geregeld jonge, frisse namen opduiken. Vandevorst: "Ik kon niet meer tegen de competitiedrang die tegenwoordig in Parijs hangt, al die catwalkshows van ettelijke miljoenen dollars die elkaar alleen maar proberen overtroeven. Daar gaat het voor mij niet om. Voor mij gaat het om de kleren, om de visie."

Verfbom ontploft

Wat niet wil zeggen dat A.F. Vandevorst nu op de rem is gaan staan. Dat blijkt al uit de sm-achtige hoofddeksels in hun nieuwe wintercollectie: maskers, gemaakt uit riemen of dassen, die letterlijk heel het hoofd van de modellen omzwachtelen. Eén klein kijkgaatje moet voorkomen dat de meisjes op de catwalk op hun gezicht gaan. "Kan dat van mij misschien iets minder strak?", puft een model backstage.

Op de gezichten van haar collega's lijkt dan weer een verfbom ontploft. Achter de schermen verstuift make-upartieste Inge Grognard nauwgezet knalrode en -blauwe stof op de gezichten van de boomlange modellen. "Puur pigment, recht uit India. Ik had gehoord dat Filip en An iets met vogels gingen doen in de show en kreeg spontaan visioenen over dwarrelend stof. Vandaar deze make-up."

Vogels? Daar valt op de catwalk niets van te merken. "We hebben dat vogelidee op het laatste nippertje moeten laten varen", vertelt Arickx, enigszins beteuterd. Londen mag dan wel een coole vibe hebben, de veiligheidsdiensten op de modeweek blijken een stuk minder ongedwongen. "Omdat we een zaal gebruiken van de British Fashion Council gelden er nogal strikte regels. Dieren op de catwalk bleken in strijd met de health and safety-regulering."

Ook andere ideeën botsten op verzet. "Welke, dat kan ik niet kwijt. Volgend seizoen nemen we onze eigen zaal en voeren we die alsnog uit. Tja, de eerste keer op zo'n nieuwe modeweek is altijd een beetje wennen."

Toch lijken Arickx en Vandevorst opvallend rustig. De backstage is - zoals je van backstages kan verwachten - één grote chaos. Creaties worden nog last minute gestoomd, modellen worden door zeven haarstilisten tegelijkertijd belaagd met haarstukjes en -lak. Kleedsters rennen rond op zoek naar de laatste loshangende draadjes aan broekspijpen en zoomen. Maar de ontwerpers zelf flaneren er schijnbaar onbewogen door, zij op hoge hakken, hij met flashy zonnebril. Iedereen die hen aanklampt wacht een rustige uitleg en een vriendelijke lach.

Des te opmerkelijker als je weet dat ze de avond ervoor tot drie uur 's nachts nog outfits hebben ingepakt, modellen hebben geboekt en de show in elkaar hebben geknutseld. Elke catwalkshow is hectisch, maar nog net iets hectischer op een modeweek die je niet goed kent.

Zo waren veel van de modellen waar A.F. Vandevorst in Parijs mee werkt, hier niet beschikbaar. "We hebben vijf Belgische meisjes mee naar Londen gebracht, maar voor de rest was het een beetje zoeken." Modellen casten, doet het duo op het gevoel. Zelfs beeldschone jongedames die zich komen aandienen, worden wandelen gestuurd. Niet elk mooi meisje is ook een A.F.-vrouw. Vandevorst: "Ik zie dat in één oogopslag. Het model moet een vriendin van ons kunnen zijn. Ze moet een eigen stijl hebben, ons inspireren." Ze heeft vreemd genoeg een zwak voor modellen die wat onhandig ogen. "Kwetsbaarheid is veel mooier dan perfectie."

Stoer en sensueel

Tijd voor het defilé. Helaas zonder de shearling-gilet die zich nog in de castingruimte bevindt. De motortaxi heeft het niet gehaald, de show wacht niet. De duistere muziek van de Belgische band Amenra schalt al door de boxen.

Wat volgt, is een mix van stoer en sensueel, mannelijk en vrouwelijk, casual en gekleed. Oversized maatpakken worden gecombineerd met joggingbroeken, lange zachte avondjurken met een kaki combatjas of shearling-capuchon. Een rode mohairs-trui doet dienst als jurkje, een boxershort krijgt plots iets chic dankzij een paar netkousen en stoere laarzen in velours. Jeansshorten worden voor de gelegenheid achterstevoren gedragen, leggings krijgen typische 'dasmotiefjes' mee.

"De collectie is gebaseerd op een vrouw die alles op zich laat afkomen, en niets uit de weg gaat", zal Vandevorst na de show uitleggen. "Net zoals haar leven is haar kleerkast een collage. Ze mixt haar kleren met die van haar man. Het resultaat dat ze 's ochtends gehaast uit de kast trekt, is een schizofrene, spannende, eclectische mix."

Geen motoren of verfpistolen ditmaal, maar het resultaat is daarom niet minder indrukwekkend. Het Londense publiek is alvast fan. Er volgt gejoel en enthousiast applaus vanuit de overvolle zaal. Niemand die een verdwenen shearling-gilet ook maar een seconde heeft gemist. Ook Arickx en Vandevorst ogen tevreden. Volgend seizoen staan ze hier opnieuw.