Gabriel Rios: "Sommige liedjes van tien jaar geleden kan ik nu niet meer spelen"

"Ik had een appartement in Chinatown. Vaak leek het alsof ik daar gewoon in Gent was. (lacht) Ik schreef songs op mijn kamer, maakte een wandelingetje in de buurt, ging iets eten, ... Een beetje zoals hier, eigenlijk. Totaal niet glamoureus. Ik besefte soms niet eens dat ik in een wereldstad woonde."

Je bent nu anderhalf jaar terug uit New York. Wist je op voorhand dat je verblijf daar tijdelijk zou zijn?
"New York was geweldig, maar ik heb nooit gedacht dat ik er voor altijd zou blijven. Ik had lang op voorhand een theatertournee in België gepland: dat was mijn deadline. Zo had ik een perspectief om mijn plaat af te maken. Als je geen deadline hebt, blijf je maar bezig."

Jouw New Yorkse deadline duurde drie jaar. Die had je wel lekker ruim gekozen.
"Ik ben nogal... slow. In de manier waarop ik songs schrijf, en eigenlijk ook in al de rest. Hoe ouder ik word, hoe beter ik me daarbij voel. Je moet niet proberen om jezelf sneller voor te doen dan je bent. Als je iets wil maken dat echt uit jezelf komt, mag daar best wat tijd over gaan."

Je bent nooit een veelschrijver geweest: over elke plaat doe je minstens drie jaar.
"Ik krijg gewoon niet snel een goede song uit mijn pen. Ik ben nog altijd heel ambitieus, maar op een andere manier. Er zit geen haast achter, want daar geloof ik niet meer in. Ik moet er vooral voor zorgen dat ik sterke muziek blijf maken en veel optredens kan doen. Ik ben net terug van twee weken New York, waar ik een paar concertjes heb gegeven. Aan­gezien ik bij RCA zit, zal ik er in de toekomst vaker spelen."

Platendeal in de VS

Wacht even, je hebt een platencontract in Amerika getekend?
"Ja, sinds vorig jaar kreeg ik onderdak bij Sony, en dat gaat om een wereldwijde deal. Zowel RCA in de VS als Columbia Records in de UK zitten onder de paraplu van Sony. Mijn laatste plaat This Marauder's Midnight is sinds kort verkrijgbaar in de VS, in oktober wordt ze uitgebracht in Groot-Brittannië."

Heb je hoge verwachtingen ?
"Het is niet omdat er een groot label achter je staat, dat je sowieso zal doorbreken. Het hangt ook af van je repertoire. Ik ben geen entertainer die megaconcerten geeft. Bij mij vertrekt alles vanuit de song. Zelfs als er een ingenieuze machine achter zit, telt bij een singer-songwriter alleen de muziek. Daarom is het interessant om met een grote platenfirma te werken en te zien hoe zij dit soort muziek aanpakken."

Heeft je verblijf in New York de zaken in een stroom­versnelling gebracht?
"Op zakelijk vlak, bedoel je? Nee. Toen ik naar New York verhuisde, zag ik al snel in dat het geen netwerktrip zou worden. Simpelweg omdat ik nog geen enkele nieuwe song klaar had. Indirect heeft New York wél een invloed gehad, want het is natuurlijk de plaats waar ik dit album heb geschreven. Ik denk niet dat ik die nummers had kunnen maken als ik niet in de States had gewoond. De songteksten waren ontzettend belangrijk en daar kon ik makkelijker aan schaven in een Engelstalige omgeving."

Gentse eerlijkheid

"Sinds New York weet ik dat Gent mijn thuishonk is. Al mijn vrienden wonen hier, ik heb pas een huis gekocht met mijn vriendin (model en styliste Layna Vercauteren, red.). Ik woon al langer in Gent dan ik ooit in Puerto Rico heb gewoond. Volgend jaar is het twintig jaar geleden dat ik naar deze stad verhuisde. Twintig jaar! Hoe gaan die dingen... Je komt ergens op een plek terecht en ongemerkt wordt dat je thuis. Terwijl je je daar zelf niet altijd van bewust bent."

Is er een levensles die Gent jou heeft geleerd?
"Je hebt hier een soort eerlijkheid die je elders niet tegenkomt. Belgen, en Gentenaars in het bijzonder, zijn heel anders dan Amerikanen of Puerto Ricanen. Je hebt geduld en tijd nodig om ze te leren kennen. In the States, it's all about what you can put outside in the first five minutes. Alles wordt meteen op tafel gelegd. In Gent moet je niet willen opvallen of het eerste plaatje perfect laten lijken. De mensen hier zullen dat toch niet geloven. Als het authentiek is, voelen ze dat wel aan."

Ben jij ook veranderd door hier te wonen?
"Oh ja, helemaal. Kijk naar mijn muziek. De nummers die ik nu maak, zijn intiemer, meer uitgepuurd. Ik wil niets anders op plaat zetten dan wat er staat. Niet elke stilte hoeft gevuld te worden. Het heeft me tijd gekost om daaraan te wennen. Waar ik vandaan kom, heeft iedereen het hart op de tong."

Vriendelijke vloekers

Hoe ziet jouw festivalzomer eruit?
"Ik doe een paar festivals in België en geef twee concerten in de Gentse Opera. Ik speel ook in Schotland, Duitsland, Noorwegen, Polen, ... en na de zomer staat Engeland op de planning. Ik ben overal wat kleine dingetjes aan het opbouwen. Slow, weet je wel."

Heb je nog steeds de status van een sekssymbool?
"Ik blokkeer dat compleet. Het is best ongemakkelijk als je ergens binnenkomt en merkt dat iedereen naar je kijkt. Je ziet die gezichtjes draaien... (lacht) Ik word goed in negeren, want ik kan er niet veel mee. Als je naar mijn muziek luistert, hoor je geen sekssymbool."

undefined

Je vierde plaat is veel intimistischer dan we van je gewend zijn. Past dat beter bij jouw karakter?
"Op dit moment wel, ja. Ik ben zelf ook wel verrast dat ik dit soort muziek ben gaan maken. Sommige liedjes van tien jaar geleden kan ik nu niet meer spelen. Ik heb ze gewoon niet meer in mij. Angelhead en Broad Daylight breng ik nog wel, maar bepaalde Spaanstalige nummers niet. Ik wil de komende jaren wel graag een Spaanse plaat maken. Spanish is calling me."

In welke taal vloek je eigenlijk?
"In het Nederlands, Engels, Spaans, ... alles door elkaar! Puerto Ricanen kunnen wat afvloeken, niet normaal. We zijn veel grover dan jullie. Als ik de Vlaamse scheldwoorden hoor, denk ik: serieus? Dat kan veel beter. (lacht) Vlamingen zijn veel te vriendelijk."