Fotoboek: "Je ziet dat Amerika vaak superarm is, als je op de bus zit met mensen die de bodem bereikt hebben"

Zijn naam (en dus zijn foto’s) zijn bekend: net als in – onder meer – Vogue, duikt ook in dit magazine de schoonheid van Charlie De Keers­maecker regelmatig op. Beelden van mode, maar ook ­portretten bij muziek, al die mooie mensen.

En dan wordt de fotograaf op een ochtend wakker in Parijs en in het laatste soezen na de nachtelijke droom over een roadtrip door Ameri­ka blijft iets spoken. Waarom niet écht reizen door Amerika? Zijn American dream? “Die dag sprak ik nog met de artdirector van Le Monde en hij zei: ‘Jij kúnt dat tenminste, ik moet mijn job tussen muren doen.’ Een week later zit De Keersmaecker op een vlucht naar New York en twee maanden lang zal hij richting Los Angeles stappen en reizen. Met een rugzak, wat camera’s, maar zonder plan. Afgekoppeld van e-mail, met een Amerikaans (en dus voor bijna iedereen onbekend en onbereikbaar) gsm-nummer. “Ik wilde niet moeten nadenken over de vraag of ik morgen Mick Jagger in Parijs kon fotograferen: ik kon toch niet.”

Young Americans werd gaandeweg een boek en een expo, het ongepland resultaat van die twee maanden. New York was een gevecht tegen de clichés, pas onderweg raakte de fotograaf in de juiste state of mind. “Loslaten is fantastisch en mensen die je ontmoet, voelen dat aan.” In Detroit sliep hij een week op een zetel (“Die rook naar kattenpis, na één nacht wilde ik er weg, maar ’s avonds zocht ik ’m toch weer op”). Hij trok verder, keek rond: “Dit was vollebak de periode voor de verkiezing van Trump. Ik wilde geen journalistieke of politieke fotografie doen, maar ik voelde wel aan dat hij zou winnen. Als je low budget reist en op de bus zit met mensen die de bodem van de samenleving bereikt hebben, zie je dat Amerika vaak superarm is. Toch wilde ik ook geen zogenaamd kunstboek of een tentoonstelling maken waarin gegoede mensen naar Amerikanen met slechte tanden kijken. Niet die kunst van miserie en verval.”

Straffe bagage

Wat je ziet, ook op deze pagina’s, is het andere. Een Amerika met hoop en toekomst en leven en energie en de jeugd die daarin allemaal wil geloven. Over hun American dreams, Young Americans dus. “Ik ben blij dat ik mijn intuïtie gevolgd heb”, zegt De Keersmaecker die als ­student via de helaas betreurde docent Dirk Lauwaert iconische boeken als Americans van Robert Frank en In the American West van Richard Avedon zag en, nog altijd, bewondert maar die die boeken nu even niét in zijn hoofd wilde. “Als ik die straffe bagage had meegepakt, zou dat alleen maar tegenwerken. En nu mijn boek er is, ga ik vanavond toch ook niet met een glas wijn even door het boek van Robert Frank bladeren. Dat zou me niet gelukkig maken.”

Dat moet niet. Kijk naar dit werk, straks naar de expo bij Ingrid Deuss en wandel daar dan door het boek dat in eigen beheer en op 500 exemplaren wordt uitgegeven. Opvallend is dat het pas zijn eerste boek is en dan nog met heel atypisch werk. “Na al die jaren op toer met muzikanten wilde ik zelf wel eens op toer. En dit is iets heel afgerond, een eigen project met een eigen titel, misschien zelfs wat niche. Maar wel iets dat op zich staat. En voor een retrospectieve van al het andere is het nog 30 jaar te vroeg. Ik ben pas 42.”

Young Americans van Charlie De Keersmaecker telt 100 p.’s en kost 28 euro. Bij het boek hoort een tentoonstelling, vanaf vandaag, in de Antwerpse Ingrid Deuss Gallery. Alle info op ingriddeussgallery.com