De jongste is 34, voormalig radiomaakster bij Qmusic en prille mama van Magnus. De oudste is 36, actrice en presentatrice. Ze doorstaat de lockdown met haar twee zoontjes én haar nieuw lief. In het VTM-programma Groeten uit keerden ze afgelopen week terug naar het jaar 1995. Heidi (links) en Erika Van Tielen, zussen.
HEIDI
“Ik herinner me dankzij Groeten uit weer dat ik graag van die verraderlijke breezers dronk op fuiven en dat Erika veel beter was in inlineskaten dan ik. Dat laatste is nog altijd zo. (lacht) Zij kan achtjes maken, ik bots nog steeds tegen muren. Onze jeugd was zorgeloos, met prachtige familiemomenten en zonder al te diepe dalen. Dat we met onze ouders in hun grote bed naar sport keken, herinner ik me nog alsof het gisteren was. Soms stonden we midden in de nacht op om de tv aan te zetten. De finale van Fred Deburghgraeve in Atlanta in 1996! Memorabel!
“Zussen zijn, leek vroeger een evidentie. Zij was er altijd voor mij, ik voor haar. Nu weet ik dat ik onze relatie nooit als een vanzelfsprekendheid mag zien. We zijn meter van elkaars kinderen en we begrijpen elkaar nu op een andere manier. Als ik nooit mama was geworden, was onze band niet minder geweest, maar nu ligt er wel een extra laagje over.
“Maar we zullen de ander nooit met goeie raad overladen. Het gebeurt dat Erika haar ervaringen als moeder met mij deelt, maar niet op een opdringerige manier. Ze gaat ervan uit dat ik slim genoeg ben om haar ervaringen op mijn eigen leven toe te passen, of juist niet. We kunnen bij elkaar terecht, zonder meer. Dat hebben we thuis ook altijd gevoeld, en dat geven we ook mee aan onze eigen kinderen. Zoiets moet je laten voelen: afstand nemen als het kan en dichterbij komen als het nodig is.
“Ik heb vorig jaar besloten om mijn job als radiomaker bij Qmusic op te geven. Ik leefde waanzinnig snel. Zes jaar lang liep mijn wekker bijna elke werkdag om vier uur ’s nachts af. Mijn wereld was enerzijds heel groot, want ik ontmoette veel mensen, maar anderzijds ook heel klein, want mijn werk slorpte mijn leven op. Aan die beslissing is veel denk- en voelwerk voorafgegaan.
“Erika heeft me niet geleid bij mijn besluit, maar wel beïnvloed. Zij had een paar jaar eerder al de stap gezet om ontslag te nemen bij de VRT. Ook zij voelde dat ze veel meer energie in haar werk stak dan ze er nog kon uithalen. Zij had de sprong al gewaagd en kon bevestigen dat het lukte. We weten nu allebei dat standvastigheid ons niet per definitie gelukkig maakt, dat evolutie nodig is.
“Onze ouders staan allebei voor de klas. In hun loopbaan hebben ze slechts in een paar verschillende scholen gestaan. Ze hebben ons niet op een superondernemende manier opgevoed, maar ons wel altijd duidelijk gemaakt dat we in onszelf moeten geloven, zonder overmoedig te worden. Onze mama heeft altijd benadrukt dat we niet bang moeten zijn om ons volle potentieel te benutten en papa zei steevast dat we niet meer, maar zeker ook niet minder zijn dan iemand anders. Dankzij hen staan we in het leven zonder al te bang te zijn voor het onbekende. Het komt altijd wel goed. Toch met de juiste mensen aan je zijde.”
ERIKA
“Het was grappig om in Groeten uit onze jeugd even onder de loep te leggen. We mochten rondrijden in onze vroegere gezinsauto, een Mitsubishi Lancer zonder servostuur, en logeerden in een huis waar echt alles gedrenkt was in de meest spuuglelijke kleuren en patroontjes uit de nineties. Onze homevideo’s na 25 jaar herbekijken was lichtelijk gênant, maar ook erg leuk. Onze papa was een early adopter, hij sleepte de handycam overal mee naartoe, maar was technisch nog niet zo onderlegd. Vaak filmde hij de straatstenen, maar gelukkig ook de momenten waarop Heidi en ik stonden te zingen en te dansen voor familie, die niet noodzakelijk geboeid toekeek. (lacht)
“Het viel me op hoe verschillend we toen waren. Heidi was een altijd vrolijk meisje dat fan was van boybands. Ik was into grunge en keek áltijd kwaad op foto’s, want dat was cool. Ik had toen een donker kantje dat ik graag opzocht.
“Ik heb Heidi altijd graag gezien. Ook als kind waren we heel close en sliepen we graag op dezelfde kamer. Maar tegelijk zag ik haar als mijn jongere, ietwat vervelende zus die mijn kleren stal en in de weg liep. Door ouder te worden heb ik beseft dat niemand me zo goed kent als Heidi en geen enkele vriendschap onze band kan evenaren. We zijn groot geworden in hetzelfde nest en hebben dezelfde waarden en herinneringen.
“We zijn ook meer naar elkaar toegegroeid. Toen we samen op kot zaten, hadden we vaak discussie over de afwas. Heidi had er geen moeite mee om de vaat te laten staan, ik wilde alles meteen opruimen. Nu ben ik milder in het huishouden en houdt zij de teugels juist strak in handen. Alsof we van elkaar geleerd hebben.
“Door allebei mama te worden is onze band nog sterker geworden. Toen Heidi zwanger was, heb ik haar boeken en kleertjes gebracht. Niet om haar te bemoederen, wel om duidelijk te maken dat ik er onvoorwaardelijk voor haar zou zijn.
“Ik weet dat haar wereld als prille moeder nu heel klein is. De lockdown staat tussen ons in op een manier die we tot voor kort onmogelijk achtten. Maar we houden ons echt aan de maatregelen. De voorbije twee maanden hebben we elkaar een keer of twee gezien, van een afstand. Moeilijk, want we zijn normaal gezien heel fysiek met elkaar. Ik zou haar willen knuffelen en misschien even uithuilen op elkaars schouder. Meer hebben we niet nodig om er weer tegen te kunnen. Ze gaat nu grotendeels zonder mij door deze periode, maar ze weet dat ze er op geen enkel moment écht alleen voorstaat.
“Toen ik brak met de vader van mijn kinderen, moest ik door een van de moeilijkste episodes uit mijn leven. Ik ging opnieuw bij mijn ouders wonen om te herstellen in die veilige cocon uit mijn jeugd. Ook Heidi was er voor mij. Tijdens ellenlange gesprekken bleef ze altijd luisteren. We lunchten, dronken koffie of gingen samen naar zee.
“We zijn nu twee jaar verder en ik heb opnieuw grip op het leven. Ik zorg voor ruimte voor mijn gezin en kies als freelancer alleen nog maar voor opdrachten die me gelukkig maken. Sinds kort kan ik ook nog eens terugvallen op een fantastisch nieuw lief, tot bij mij gebracht door matchmaker Heidi! Niemand anders had het moeten proberen. Het voelde veilig. Ik wist: zij gaat me niet met eender wie opzadelen, in een waanzinnige poging om me aan een lief te helpen.” (lacht)
