Elodie Ouédraogo: "Op tv was ik ineens terug een beginner"

Je werkt al twee jaar achter de schermen bij Woestijnvis, maar nu zit het echte televisiewerk eraan te komen.
"Eind april maak ik mijn opwachting in Achter de Rug, een gloednieuw programma op VIER. Daarin komen twee bekende mensen te weten wat er allemaal achter hun rug verteld wordt. Sven De Leijer presenteert en ik ben zijn assistent, zeg maar. Ik zorg voor de kleinere filmpjes doorheen het programma. De hoofdbrok is dus voor Sven, maar het is wel de eerste keer dat ik zoveel weken na elkaar op televisie te zien zal zijn."

Ben je nerveus?
"Nu nog niet, omdat het nog iets te veraf is. Maar dat zal ongetwijfeld nog wel komen."

Heb je de overstap van topsport naar televisie makkelijk verteerd?
"Dat heeft me toch wel een jaar gekost. In het begin kwam ik mezelf constant tegen: ik zat tussen de meest getalenteerde televisiemakers, terwijl ik zelf geen spatje tv-ervaring had. Ik miste het gevoel om ergens goed in te zijn. Jarenlang had ik voor de Olympische Spelen en het WK getraind, en ineens was ik terug een beginner. Bij Woestijnvis hebben ze dat heel goed aangevoeld. Ik heb twee jaar op redacties meegedraaid, daar heb ik veel geleerd."

Sta je intussen wat zekerder in je schoenen?
"Ja, toch wel. Na een tijdje besef je dat je alles wat moet laten begaan. Je moet keihard werken en proberen beter te worden in wat je doet. In mijn loopcarrière ben ik er altijd 200% voor gegaan, en bij televisie wil ik dat ook. Zonder mijn bekende naam was ik misschien niet in de media terechtgekomen. Maar ik heb mijn netwerk zelf opgebouwd door mij tien jaar lang elke dag af te beulen op een piste."

Wat zegt dat over jou?
"Dat wat mijn ouders mij altijd hebben geleerd: als je echt iets wil, moet je er zelf achteraan gaan en alle kansen grijpen die op je pad komen. Want er gaat een moment komen dat dit allemaal stopt. Bekendheid is zo vergankelijk. Ik bereid me daar zelfs al op voor: ik hou mijn oren en ogen open, werk samen met boeiende mensen,... Wij hebben het thuis niet breed gehad, daarom wil ik er voor mezelf het maximum uit halen. In alles wat ik doe, wil ik de beste versie van mezelf zijn."

Mis je het sporten soms nog?
"Voor de vriendschap, hè. En de stages. Dat waren onvergetelijke momenten, maar er kwam ook zoveel opoffering bij kijken. Pas achteraf besefte ik hoe zwaar het is geweest en hoeveel dingen ik moest laten vallen. Maar de sport laat me niet los: ik heb in Leuven mee een sportrevalidatiecentrum uit de grond gestampt. Ik probeer ook wat te blijven lopen, maar het is ongelooflijk hoe snel je conditie wegsmelt."

The finer things

Naast televisie ben je volop met mode bezig. Begin april is je tweede capsulecollectie bij JBC er.
"Deze keer zijn het geen sweaters, maar jurkjes. We hebben voor vijf eenvoudige silhouetten in zwart en wit gekozen. De kleedjes krijgen een leuk detail mee, zoals een franje of een streepje. Ik draag graag zwart en wit: het is makkelijk combineerbaar en staat tegelijk heel chique."

Een sloot koffie gedronken en tien potloden kapotgekauwd, twitterde je na de ontwerpfase. Was het zo zenuwslopend?
"Ik vond het een hele uitdaging, meer dan vorige keer. Elke vrouw kan een sweater dragen, maar bij jurkjes moet je veel meer rekening houden met pasvormen, maten, stoffen,..."

Je houdt ook wel van dure ontwerpers, hè.
(giechelt) "I love the finer things in life, ik ga daar niet onnozel over doen. Maar ik struin net als iedereen de stockverkopen af, hoor. Voor een stuk van Dries Van Noten kan ik veel geduld opbrengen. En daarna ga ik een paar maanden niet shoppen."

Ik heb jou ooit eens op een hip modefeestje gezien. Jij vulde de hele ruimte met een oogverblindende outfit, Jeroom liep wat onwennig achter jou aan.
"Jeroom begrijpt mijn passie voor mode wel, maar zelf zou hij nooit honderden euro's uitgeven aan een kledingstuk. Ach ja, hij heeft dan weer een voorliefde voor snelle wagens. En een nieuwe handtas is nog altijd minder duur dan een nieuwe wagen, hè." (lacht)

Geen verrassingen

Jullie verwachten in juli een eerste kindje, proficiat! Het viel mij op dat jij in elk interview de vraag kreeg of er nog geen kindje op komst was. Werd je dat op den duur niet beu?
"Jeroom en ik hebben onze kinderwens nooit onder stoelen of banken gestoken. Na verloop van tijd merkte ik wel dat ik daar beter over zweeg, anders krijg je alleen nog maar dat soort vragen op je bord. Wat jammer is, want ik heb geen zin om daar mysterieus over te doen. Jeroom en ik zijn ook verloofd, en dat heb ik ook al dikwijls mogen horen: "Heb je al een datum? Een ring? Een kleed?" Andere mensen zijn daar precies meer mee bezig dan ik. Toen ik stopte met atletiek, dacht ik zelf ook: "En nu een job, en dan trouwen". Maar dan komt het leven ertussen. De afgelopen twee jaar is het zo druk geweest dat een huwelijk geen prioriteit is."

Wat is de grootste overeenkomst tussen jullie?
(denkt na) "Ik weet niet of wij echt grote overeenkomsten hebben... wij snappen elkaar perfect. Er zijn geen verrassingen bij Jeroom, en ik stel mij nooit vragen als hij iets zegt. Ik ben er wel mee geminderd om over onze relatie te praten in interviews. Als het van Jeroom afhangt, spreken we alleen over ons werk. Maar zo ben ik dan weer niet, ik dans niet graag rond onderwerpen heen. Daar proberen we een evenwicht in te vinden."