Van een Keniaans vluchtelingenkamp naar de catwalk: het leven van de 19-jarige Adut Akech nam een draai die geen scenarioschrijver had kunnen bedenken.
Voor zowat elk model is het een absoluut carrièrehoogtepunt: de cover van de fashion issue van een van de internationale Vogue-edities halen. Been there, done that, moet Adut Akech denken. Deze maand prijkt het model met de ebbenhouten huid op maar liefst vijf van die modenummers: de Britse, Duitse, Japanse, Australische én Italiaanse Vogue. Sowieso niet slecht voor een jonge vrouw, maar het verhaal is nog een stuk sterker dan dat. Want Akech is niet het zoveelste schoolmeisje dat in een of andere discotheek door een modellenscout werd aangesproken, om vervolgens in een mum van tijd de catwalk te veroveren.
Als kind ontvluchtte ze samen met haar single moeder het door oorlog geteisterde Zuid-Soedan, om de eerste jaren van haar leven in een vluchtelingenkamp in Kenia door te brengen. “Ik herinner me er niet veel meer van, behalve dan dat ik geregeld honger heb geleden en dat we vaak moesten verhuizen om te ontsnappen aan het geweld”, vertelde ze daarover in The Guardian. “Ik vond het ook verschrikkelijk dat ik de kans niet kreeg om naar school te gaan, omdat mijn moeder het schoolgeld niet kon betalen.”
Dankzij een tante die in Australië woont, kreeg het gezin de kans om te emigreren naar een land waar ze amper iemand kenden – alleen al het idee om in een overwegend blanke maatschappij terecht te komen, schrikte Akech af. “Je moet weten dat ik in Kenia haast geen blanke mensen ontmoet had.” Maar de dan 7-jarige Adut paste zich in sneltempo aan. Ze leerde Engels op een instituut voor vluchtelingen en mocht een jaar na haar immigratie al verkassen naar een ‘gewone’ school. “Ja, ik werd er uitgelachen omwille van mijn huidskleur en het spleetje tussen mijn tanden. Dat vrat aan mijn zelfvertrouwen, maar uiteindelijk heeft het me gehard.”
Niet zomaar een model
Op haar 12de liep ze al mee in een modeshow van de zus van haar moeder, een ontwerpster. “Vanaf dat moment wist ik dat dit het was wat ik wilde doen”, vertelde ze daarover. Maar dat was buiten mama Akech gerekend, die vond dat de modewereld geen plek is om haar kind te laten opgroeien. Uiteindelijk stemde ze toe dat haar dochter zich op haar 14de in een modellenbureau inschreef. Het zou het leven van haar en haar familie voor altijd veranderen.
In 2016 maakte Adut haar debuut op de Australische modeweek. Haar puntgave huid, amandelvormige ogen, geprononceerde jukbeenderen en ellenlange benen maakten grote indruk op de casting directors. De echte doorbraak kwam er een jaar later, toen ze gecast werd voor de Saint Laurent-show in Parijs, dat haar drie seizoenen op rij zou boeken. Plots ontdekten de internationale media de tot dan toe onbekende parel. Ze haalde de cover van de Australische, Britse en Koreaanse Vogue, straalde op de defilés van Prada, Chanel en Versace en shootte campagnes voor Valentino, Fendi, Missoni en Miu Miu.
Maar het constante reizen en de druk om te presteren had zijn keerzijde: begin dit jaar onthulde ze aan haar meer dan een half miljoen volgers op Instagram dat achter haar vrolijke lach meer dan één depressie is schuilgegaan. “Heel wat mensen hebben me gefeliciteerd omdat ik de moed had daarover te getuigen. Dat deed ongelooflijk veel deugd.”
Intussen geniet ze naar eigen zeggen weer van elk moment in haar carrière, al is ze niet vergeten waar ze vandaan komt. “Waar ik ook ben, ik bel twee keer per dag met mijn moeder. En wanneer ik naar een defilé moet, herinner ik me eraan waarom ik dat allemaal doe: om mijn familie te helpen. Al wat ik doe, doe ik voor hun toekomst.”
Of ze nog dromen heeft? O ja. Ze wil nog poseren voor lingeriemerk Victoria’s Secret. Economie of journalistiek gaan studeren. En vooral: iets terugdoen voor haar land van herkomst. “Ik mag nu dan wel Australisch staatsburger zijn, ik ben en blijf een vluchteling. Daarom wil ik een school, een hospitaal en een modellenbureau in Zuid-Soedan oprichten. Want ik wil niet zomaar een model zijn, ik wil de wereld iets moois nalaten.”
