"Die Fitbit zorgt voor overzicht. Ik heb dat nodig"

Bert Huysentruyt, u omschrijft zichzelf als een drummer, drammer, dreumes, drukte­maker, acteur, food­blogger en vader. Vind ik al die personages terug in uw telefoon?

“Ik heb op voorhand nagedacht over die vraag, en er is inderdaad overeenstemming tussen mijn telefoon en wie ik in werkelijkheid ben. Archivaris, misschien is dat nog wel de grootste gemene deler van allemaal. Ik blijk in mijn telefoon goed bij te houden wat ik allemaal doe, ik documenteer als het ware mijn eigen leven.”

Vandaar ook de Fitbit om uw pols?

“Dagelijks moet ik 10.000 stappen zetten. Sinds een aantal maanden loop ik ook, tot negen kilometer intussen, en volg ik een low carb-dieet. Sinds 1 januari verloor ik al meer dan 20 kilogram en vertel ik op een foodblog over dat nieuwe, gezonde leven: www.findingminime.be. Via de Fitbit houd ik bij hoeveel ik loop, waar ik loop, met welke snelheid, hoeveel calorieën ik verbrand. Om de een of andere reden heb ik dat overzicht nodig. Alsof de Fitbit me verzekert dat ik dus écht wel gelopen heb.”

Wat doet de Google Analytics-app op uw telefoon?

“Daarop zie ik hoeveel mensen de blog lezen en interesse hebben in mijn suikervrije dieet.”

Wie archiveert, heeft ongetwijfeld ook een enorm foto­archief?

“Op mijn computer staan alle foto’s in mapjes, gerangschikt per jaar. Dat zijn er ontzettend veel, maar af en toe komen die ook van pas. Vorig jaar werd een Belpop-documentaire gemaakt over Gorki, de band waarin ik vijf jaar drumde. Tijdens die vijf jaar heb ik ontzettend veel gefotografeerd en gefilmd. In het repetitie­kot, backstage, in de studio, tot zelfs in Frankrijk, op tour in Les Deux Alpes. Ooit heb ik van die video’s in Frankrijk een montage gemaakt. Het was vreemd om die foto’s en video’s terug te zien, maar ook wel deugddoend. Wellicht maakt dat deel uit van het verwerkings­proces. Het voelt goed te weten dat ik er ieder moment naar kan teruggrijpen.

“De Nederlandse auteur Leon Verdonschot schreef vorig jaar ook een biografie van Luc De Vos. Helemaal op het einde van de research nodigde Leon alle leden uit die ooit deel uitmaakten van Gorki. Hij gooide zijn smartphone op tafel, liet de recorder lopen, we aten frieten met stoofvlees – het lievelings­gerecht van Vos – en haalden herinneringen op. Dat bandje is goud waard.

“Fotografie is eigenlijk altijd al belangrijk geweest voor mij. Als kind al. Als 15-jarige vond ik een aftandse spiegel­reflex­camera met een paar lenzen op een rommelmarkt en nam foto’s van muren, huizen, kerken, en ook van mijn familie. Ook toen al was ik kennelijk aan het documenteren.”

Waarom nemen ouders toch zoveel kinderfoto’s?

“Om het opgroeien van hun kroost vast te leggen, vermoed ik. Zelf vind ik het spijtig dat er weinig video­materiaal van mijn jeugd is. Er is één klein fragment waarbij ik driftig naar de camera zwaai, maar dat is het ook. Het is interessant om je jonge zelf te zien, om te horen hoe je stem klinkt, hoe je beweegt, hoe je daar soms je eigen kinderen in herkent. De huidige generatie kinderen groeit op met een resem foto’s en video’s, van bij de geboorte al. Het wordt boeiend om te zien hoe ze daar later mee omgaan.”

Kijkt u naar Ted Talks?

“Af en toe. Het laatste wat ik zag is You Are Fluent in This Language (and Don’t Even Know It), van illustrator Christoph Niemann. Hij laat zien hoe we de universele beeldtaal begrijpen. Iemand tekent twee simpele lijnen en we zien er allemaal een auto in.”

Tot slot, wat is Coggle?

“Een app die me is aangeraden door Nic Balthazar. Hij schreef Badaboum, een familievoorstelling over drums en alle vormen van percussie. Daarin voer ik een monoloog op en om die in te studeren, gebruik ik Coggle. Die app maakt een mindmap en is een handig middel om je de structuur van een voorstelling eigen te maken. Om te vermijden dat je zoals op een mondeling examen het antwoord niet weet op een vraag, maar wel weet op welke pagina dat antwoord te vinden is in de cursus.”