Amelie Albrecht en haar moeder An: ‘Als de clichés zouden kloppen, dan was ik marginaler uitgedraaid’

Amelie

“Ik ben op zoek naar een nieuwe woonst. Ons moeke gaat altijd mee. Ze voelt perfect aan waar ik naar zoek en hoe ik wil leven. En ze zegt ook heel duidelijk wat haar niet aanstaat aan een appartement. Zo’n band hebben wij: heel communicatief en open. Dat is altijd zo geweest. Mijn moeder was erg jong toen ik geboren werd, maar daar heb ik tijdens mijn opvoeding niets van gemerkt. Ons gezin was stabiel en ik kwam nooit iets tekort. Maar mijn vader was die eerste jaren wel veel in het buitenland. Moeke en ik waren dus vaak op elkaar aangewezen, waardoor we een intense band kregen. We kunnen alles tegen elkaar zeggen, maar ook stevig botsen.

“Eigenlijk is mijn moeder te normaal om een tienermoeder te zijn. Mochten de clichés kloppen, dan zou ik wellicht wat marginaler zijn uitgedraaid. Ik denk dat het al bij al nog meevalt.

“Ja, ik heb een moeilijk schoolparcours gehad. In het middelbaar ben ik twee keer blijven zitten. Daarna heb ik eerst een jaar gewerkt in een fabriek, de horeca en bij de post. Ik wist helemaal niet wat ik met mijn leven wilde aanvangen. Uiteindelijk heb ik beslist om dierenarts te worden. Na twee jaar ben ik daar ook mee gestopt. Daarna volgden nog testen bij de politie en het leger. Ik was zo wispelturig. Alles waar ik aan begonnen ben, heb ik niet afgemaakt.

“Na die twee jaar dierengeneeskunde heb ik me schuldig gevoeld. Iedereen wist dat ik het niet zou halen, maar ik heb mijn wil toch doorgedreven. Intussen konden mijn ouders betalen. Later heb ik moeten toegeven dat ze gelijk hadden. Een wrang gevoel.

“Toch zijn mijn ouders altijd flexibel blijven omgaan met mijn wisselende interesses. En nu kan ik mij dankzij comedy voor het eerst in mijn leven ergens volledig op toeleggen. Ik denk dat mijn omgeving dat ook zo heeft aangevoeld.

“Met de scheiding van mijn ouders heb ik het niet zo moeilijk gehad. Dat mijn moeke en vake nu in dezelfde ruimte kunnen zijn, is voor mij het belangrijkste. Na de opnames van De slimste mens ter wereld trakteerden ze elkaar opeens. Dat heeft onze band nog versterkt.

“Ik vind het geweldig dat mijn mama nog altijd zo jong is. Als vriendinnen of klasgenoten over hun ouders vertelden, was het allemaal wat traditioneler. Ze mochten naar een fuif en moesten op tijd thuis zijn. Dat was bij mij ook zo, behalve dat ik vaak gewoon met moeke ging feesten.

“Toen ik achttien werd, was moeke nog maar 36. Samen met mijn stiefvader Patrick stelde ze voor om een festival te organiseren. Niet in de tuin, maar in de woonkamer. De meubels werden in een vrachtwagen geplaatst, er werd een tapkast geïnstalleerd en er werden mobiele wc’s aangerukt. Na het feestje kwam er een likje nieuwe verf. Zulke momenten samen hebben ons leven samen gedefinieerd.

“Ik heb lang gedacht dat ik net als mijn moeder snel kinderen zou krijgen. Al heb je daarvoor een partner nodig en ik ben meer het forever alone-type. Of ik zou het nog snel alleen kunnen doen. Daar zou ik nog een goede zaalshow uit kunnen halen: Amelie en de spermabank.” (lacht)

An

“In het zesde middelbaar tijdens mijn opleiding kinderverzorgster raakte ik plots zwanger. Hoewel Amelie het ideale didactische materiaal voor die opleiding was, ben ik gestopt met school. Ik wilde voltijds voor haar kunnen zorgen. Haar vader en ik hadden daar de financiële middelen voor, al woonden en leefden we erg bescheiden.

“Heel bewust hebben we snel voor een tweede kind gekozen. Ik wist dat ik zeker opnieuw wilde studeren, maar een gezin kwam op de eerste plaats. Toen Amelie 13 maanden oud was, werd haar broer geboren. Ik wilde die opvoeding van de kinderen achter de rug hebben. Dat leek mij het meest praktische. Als ik daar nu op terugkijk, vraag ik me af hoe ik het heb kunnen bolwerken.

“Door mijn kinderen zo snel na elkaar te krijgen, was Amelie als baby en kind erg zelfstandig. Ze kon zichzelf goed entertainen. Als ze mijn aandacht nodig, zette ze haar keel wel open.

“Ik ben trots dat ik mijn kinderen zelf heb opgevoed. Maar ik was zeker niet altijd de strengste mama. Door bijvoorbeeld samen met Amelie te feesten, heb ik een deel van mijn gemiste jeugd willen compenseren. Ik bedacht mij wat ik als 18-jarige zou hebben gedaan, mocht ik niet zwanger zijn geraakt, en projecteerde dat op mijn dochter.

“Alleen tijdens de schoolperiode heb ik het moeilijker gehad. Dat was een frustrerende tijd voor mij. Op elk rapport las ik: ‘Amelie kan het wel, maar ze wil het niet’. Ik kon dat als ouder moeilijk plaatsen. Dat komt waarschijnlijk door mijn atypische traject. Ik heb het in de omgekeerde volgorde gedaan: eerst kinderen, dan een diploma als leerkracht. Ik wilde dat Amelie de makkelijke weg zou kiezen. Maar dat heeft ze niet gedaan. Ze had de capaciteiten wel, maar benutte die niet.

“Daar komt nog bij dat Amelie lak heeft aan advies van anderen. Toen de school haar aanraadde om vanuit wetenschappen-wiskunde naar de humane wetenschappen over te stappen, weigerde ze. Ze heeft eerst het jaar gedubbeld om vervolgens alsnog te veranderen.

“Mijn dochter heeft na de middelbare school uiteindelijk zo veel verschillende dingen geprobeerd, dat ik geen idee had wat er van haar zou worden. Toch vond ik het belangrijk om haar altijd te laten doen wat ze wilde. Ik heb maar één keer mijn wenkbrauwen gefronst: toen ze de legertesten wilde afleggen. Discipline is daar een van de belangrijkste waarden daar. Dat gaat volledig in tegen de persoon Amelie. (lacht)

“Maar ik bewonder haar om haar doorzettingsvermogen. Ze heeft altijd jobs aangenomen, zelfs als die niet bij haar pasten, zodat ze nooit bij ons moest aankloppen voor geld. Daarom is het voor mij een grote opluchting om te zien dat haar carrière als stand-upcomedian goed loopt. We hebben altijd gezien dat cynische opmerkingen en droge moppen haar ding zijn.

“Voor het eerst in haar leven zie ik haar iets écht graag doen. Amelie kan soms zeggen dat ze haar piek al heeft bereikt, omdat ze de Humo’s Comedy Cup heeft gewonnen. Maar dat hoeft niet per se zo te zijn.”