"Als ik gefrustreerd raak door een geval van racisme, ga ik naar de sporthal"

Het is esthetisch prachtig om zien, de Leie die sierlijk door de stad Kortrijk glijdt. Bruggen die als ornamenten de rivier overspannen. Aan de IJzerkaai, in de schaduw van het stadscentrum, heb je de skatebowl waar jonge kerels als springveren de lucht in vliegen. Of jonge dames die, de ellebogen in elkaar gehaakt, aan de overkant van het water het metalen naaktbeeld passeren dat de Diksmuidekaai siert. Ze lachen en nemen een selfie op de stalen borsten, hoog als golfbrekers.

Mohamed Kasmi steekt het water over, vergezeld door een groepje vrienden. Hij is op weg naar de middelbare school, de middagpauze is bijna om. Mohamed is de eerste die zelf op ons af stapt. Die zelf vraagt wat wij doen en zelf vraagt hoe het gaat. De bruine schoenen keurig dicht gestrikt, de nauw aansluitende broek, de strakke riem, het witte hemd, de harde kraag, het uurwerk nog net zichtbaar. Mohamed lijkt klaar om te solliciteren.

Op de vraag hoe het met hem gaat, zegt hij: "Goed, ik zit goed in mijn vel." Je kunt dezer dagen geen gesprek voeren dat op een bepaald punt niét inhaakt op de actualiteit. Het is allesoverheersend.

Mohamed zegt zelf: "Moeten we over mijn godsdienst praten?"Alsof dat nodig is. Neen, dat is het eigenlijk niet. "Ik weet wie hier uit Kortrijk vertrokken is naar Syrië, ja. Het zijn er meer dan je denkt. Dat voelt vreemd aan, te weten dat die gasten gaan 'strijden' in een vreemd land. Als een ronselaar me benadert, dan zet ik het gegarandeerd op een lopen. IS heeft niks met de islam te maken. Er is geen enkele organisatie of wat dan ook, die meer schade berokkent aan de islam dan IS. Ze maken ons kapot.

"Ik leef hier in Kortrijk een gewoon leven. Er goed uitzien, auto's, naar de meisjes kijken. Dat soort dingen. (lacht) Mijn ouders zijn Marokkaans, jaarlijks gaan we onze familie in Casablanca bezoeken. Dat voelt telkens goed aan. Ik voel me een van hen. Maar evengoed voel ik me hier in Kortrijk hetzelfde. Ik ben een moslim zoals jij een christen bent. Ik drink alcohol, ja. En thuis zet niemand me aan tot wat dan ook. Mijn geloof is vrij.

"Dus ja, goed in mijn vel. Als ik gefrustreerd raak door een geval van racisme of discriminatie, ga ik naar de sporthal.

"Sinds kort mag ik mij een kickbokser noemen. Ideaal om van frustratie af te raken. Het maken als professionele kickbokser is de ultieme droom, natuurlijk. Zoals de Marokkaanse Nederlander Badr Hari, al gedráág ik me wel, buiten de ring. Dat was bij Hari niet altijd zo.

"En als dat niet lukt? Dan word ik vertegenwoordiger of zo. Stap ik in de businesswereld. Ik zit in het laatste jaar handel en hoop hierna bedrijfsbeheer te studeren. Ik kies voor een gewoon leven. Hier, in België. En ik ga er alles aan doen om te slagen, wat slagen ook moge betekenen."