Een lijf dat jaren kent is weerloos en nog te vaak omgeven door lacherigheid en achteloos venijn

Jeroen Olyslaegers is columnist.

De Nimf gaat in verzet tegen haar wegkwijnende spiermassa. In dat prachtige lijf van haar klopt een sportershart dat zich vroeger liet gelden tot voorbij elke limiet. Ze is opgetogen want ze heeft haar club gevonden. Vrouwen laten zich daar begeleiden door alleen maar vrouwen. “En die trainers moedigen me zo heerlijk luid aan”, zegt een nu blozende Nimf. Ze maakte ook andere dingen mee. Een snotneus als trainer heeft ooit iets gemeens gezegd over de spiermassa van uw geliefde, ongetwijfeld omdat hij in zijn snotneuzigheid verlangde naar de jonge lijven van zijn leeftijdsgenoten. Een lijf dat jaren kent is weerloos en nog te vaak omgeven door lacherigheid en achteloos venijn. Niet iedereen blijft geobsedeerd door jeugd. Ineens begrijpt ge de diepe behoefte om zich veilig te voelen, om weer wat spieren te kweken en zich zo te weren tegen simpelweg de broosheid die komt. Ge ziet het geheim: rustig een godin te zijn te midden andere godinnen, wars van de hijgerige tijd. Ge ziet de liefde.