Zo creëerde deze interieurarchitecte de ultieme vakantiesfeer in huis

Marokkaanse tapijten, warme materialen, grote ramen en massa’s souvenirs: zo wist interieurarchitecte Julie Herion de ultieme vakantiesfeer te creëren in haar huis in Tervuren.

Hoewel haar liefde voor architectuur er altijd al geweest is, startte Julie haar professionele carrière als grafisch vormgever. Tien jaar lang werkte ze voor een reclamebureau, tot het meer en meer begon te kriebelen om haar gevoel voor vormgeving ook op andere manieren tot uiting te brengen. Avondlessen interieurarchitectuur leidden uiteindelijk tot haar eigen bureau Studio Julie Herion.

Haar huis, in Tervuren, kocht Julie zes jaar geleden. Het stond al jaren leeg en schreeuwde om een grondige make-over. “Eigenlijk was het ook wat te groot voor ons. Daarom hebben we het opgesplitst: de zolder werd een appartement met aparte ingang, de rest zou onze woning worden.”

Daarnaast werd plaatsgemaakt voor een garage, en het dak en de betonnen basis voor de vloeren werden ­vernieuwd. “Het allerbelangrijkste was dat het een open huis zou worden. Ik wilde dat alle ruimtes in contact zouden staan met elkaar, én met de tuin.”

De achtergevel werd voorzien van gigantische raam­partijen en trekt al het licht naar binnen. Een deel van de eerste verdieping is een ­mezzanine die uitkijkt op het gelijkvloers. Zo werd het huis een open volume.

Naast openheid moest het huis ook leven uitstralen. “Ik hou van relaxte huizen die je een vakantiegevoel geven. De grote keuken moest het kloppende hart van het huis ­worden. We kunnen echt niet wachten om weer vrienden te ontvangen aan de lange tafel. Voor mij hoeven ook niet alle keukenspullen verborgen te worden achter gesloten kasten. De open schappen zijn ­ideaal om vaasjes en kommetjes te etaleren, en daar staan ook bokalen met voedsel tussen. Dat kan voor sommigen misschien rommelig ogen, voor mij is het pure gezelligheid.”

Met een man die verzot is op stripboeken werd de blikvanger de huishoge open boekenkast. “We droomden al lang van een grote bibliotheek. Toch staan er niet alleen maar boeken in. Er moet ook plaats zijn voor mijn reis­souvenirs.”

Doorheen het huis hangen, liggen en staan allerlei ­trouvailles, gevonden op reis of toevallig tijdens een uitje. Vooral haar eerste trip naar Marokko, zo’n acht jaar geleden, liet een blijvende indruk. “De kleurrijke Marokkaanse ­tapijten zijn voor mij essentieel om warmte te geven aan een ruimte. Ze zijn ook zalig zacht. Ons huis ligt vol tapijten; de kinderen gebruiken ze graag om op te spelen.”

Verliefd werd Julie ook op de typische Marokkaanse ­wand­tegels. Ze bekleedde dan ook een hele muur met die gekleurde ‘zellige’. “Ik ben voor groen gegaan, maar in Marokko maken ze er prachtige mozaïeken mee. Ik hou ervan om kleuren en materialen te mixen. Voor het ­maatwerk, zoals het bureau en de boekenkast, kozen we afro­mosia, een Afrikaanse teak. De keuken is van eikenhout en de vloer een terrazzo. De grote zijmuur is dan weer ­kalkwas, een materiaal dat ademt maar ook een heel mooie textuur geeft. We kozen allemaal materialen met patina. Een huis mag oud worden met zijn bewoners, zonder aan ­tijdloosheid in te boeten.”