Met enkele vrienden ga ik echt niet meer kunnen afspreken zoals hiervoor. Hoe pak ik dat gesprek aan?

Katrin Swartenbroux helpt een lezer met een issue.

Lezersvraag van de week

Tijdens de lockdown heb ik veel slechte gewoontes opgegeven: ik drink geen alcohol meer, ben gestopt met roken en ik schrap suiker. Nu onze samenleving langzaam weer opengaat, denk ik dat ik een gesprek met mijn vriendinnen moet hebben. Met enkelen ga ik echt niet meer kunnen afspreken zoals ervoor, tenzij zij ook stoppen met drinken bijvoorbeeld. Hoe pak ik dat gesprek aan? L. uit B.

Beste L,

Allereerst petje af dat je de voorbije periode zonder geestverdovende middelen bent door­gekomen. Ik had het niet gekund. De huiselijke loop van ‘eat sleep work laad de afwasmachine uit repeat’ deed me zodanig de muren oplopen dat ik soms met mijn vinger rond die vermaledijde ­afwasmachine ging in de hoop dat het witte gruis mijn leven ­minder grijs zou maken. Ik woon in Antwerpen, een mens kan maar proberen. Bovendien was poedersuiker ook al een goede fix geweest.

Soit.

Goed voor jou dat je geen troep meer in je lijf propt! En dat schrijf ik als iemand die jou niet kent en dus – ik wil niet hard klinken – eigenlijk ook niet echt om je geeft. Jouw vriendinnen geven wél om je, want ze kennen je, en gaan dus ongetwijfeld ook blij zijn dat je jouw leven met enkele jaren verlengt omdat je lever en ­longen aan minder vuiligheid worden blootgesteld. Ik snap dus ook niet goed waarom je een gesprek met hen moet hebben. Of waarom je bang bent dat zij je van het goede pad zullen brengen. Zijn het ketaminedealers? Erfgenamen van AB Inbev-aandeelhouders? Verstokte rokers die niet geloven in passief meeroken en dus lustig hun walmen in jouw gezicht blijven blazen?

Tenzij je bevriend bent met mensen die het lollig vinden om drankjes en gebak ‘op te leuken’ met psychedelica ­zonder het hun gasten te vertellen, denk ik niet dat je gevaar loopt om plots ongezonder te worden nu je contact met hen weer toeneemt.

Natuurlijk begrijp ik dat de verleidingen groter worden wanneer je weer terrasjes mag doen of met meer mensen mag samenkomen voor een barbecue of – weet je nog – een feestje. Dat het moeilijker is wanneer andere mensen rondom je wél snoepen of drinken terwijl jij die dingen net hebt geschrapt. Maar, lieve L., het is niet omdat jij die ­keuzes voor jezelf hebt gemaakt dat je jouw omgeving ook moet dwingen om de tequila in te ruilen voor een theetje en om vervolgens het bijbehorende koekje met ­opgetrokken neus aan de kant te schuiven. Je kunt toch ­perfect met elkaar afspreken en elk je eigen ding doen?

Het enige gesprek dat me dus nuttig lijkt om met je vriendinnen te voeren, is hen ­duidelijk maken dat je je beter voelt bij je nieuwe levensstijl en dat die belangrijk is voor je. Als jij vervolgens je (nieuwe) zelf niet mág zijn bij je ­vrienden, heb je nieuwe vrienden nodig, als jij je (nieuwe) zelf niet kúnt zijn bij je vrienden en jezelf daarom uit voor­behoud elke avond opsluit, moet je misschien eens kijken of je niet te streng bent voor jezelf en je levensstijl wel echt bij je leven past. Waarmee ik niet wil zeggen dat je weer moet beginnen tanken en bingen, maar jezelf misschien af en toe een glaasje wijn of een stukje taart toestaan. Je weet wel. Met mate. En vooral: met maten.