Blik op BelgiëKapelle-op-den-Bos
‘Honden met een job’ die moeten revalideren kunnen terecht in dit all-incentrum
In januari opende in ons land het eerste hondencentrum dat ‘honden met een job’ fysiotherapie, revalidatie en training aanbiedt. Eén adres voor politie-, sport- en showhonden.
Terwijl de in een zwemvest gestoken zevenjarige mix-labrador Jules in het zwembad zijn trappeltechnieken ten beste geeft, wacht verderop zachtjes kwispelend de anderhalf jaar oude bordercollie Gail haar beurt af.
‘Heuplaxiteit en -deformatie van de femurkop’, zo luidde in augustus de diagnose. “Eigenlijk kan haar dijbeenkop uit haar heupgewricht ‘poppen’, verduidelijkt fysiotherapeute Hilke Braeckmans (30).
De zachtaardige bordercollie weet precies wat volgt. Sinds september is ze hier namelijk kind aan huis. Straks krijgt ze zoals elke week een laserbril op, wordt haar heupregio gemasseerd en moet ze in een onderwaterloopband bewegen.
Gail, die werd opgeleid voor de hindernissensport agility, is een van de tientallen sporthonden die AniCura Fysio-Fit Anthemis in Kapelle-op-den-Bos consulteren, ’s lands eerste hondencentrum dat dierensportgeneeskunde, revalidatie en training “voor honden met een job” combineert.
Officieel opende de zaak in januari. “Maar we bestonden al wel langer”, zet zaakvoerder Pieter Vanacker de puntjes op de ‘i’. “We bieden al jaren revalidatie en fysiotherapie voor honden aan, maar we merkten plots de behoefte om ons specifiek op sporthonden te richten. Waarom? Omdat honden die voor de politie of het leger werken, show of competitiesport doen, speciale prestaties leveren. Dit zijn atleten, ze moeten in topconditie zijn.”
Vele sporthonden hebben een gemiddelde carrière van slechts vier jaar, legt Vanacker uit. “Ons doel is om die tijdspanne te verlengen door de juiste opbouw en begeleiding, tijdig onderliggende klachten te ontdekken, fysio aan te bieden en hen op een verantwoorde manier te laten sporten. Het klinkt misschien raar, maar vergelijk het met de turnsters van vroeger die op hun twaalfde begonnen en op hun achttiende hun topniveau bereikten. Nu kunnen vele turnsters veel langer mee, net omdat men kijkt naar het hele plaatje.”
Economische voordelen zijn er ook. “Wanneer een politiehond uitvalt door een blessure, kan die hond zijn job niet meer doen en zijn hun baasjes tot bureauwerk veroordeeld.”
Agility
Sporthond-eigenaars komen niet altijd bij de juiste personen terecht, meent Vanacker. “Dat gat trachtten we te vullen door centraal in het land te openen. Ze sloegen de handen in elkaar met een tweede, Brusselse Anicura-zaak, zo’n 12 kilometer verder. “En zo kunnen we gebruik maken van een CT- en MRI-scanner, specialisten in medische beeldvorming, en orthopedisten, fitnesscoaches en specialisten in de dierensportgeneeskunde. Voor de duidelijkheid: er zijn nog centra waar ‘reva’ en fysio gebeurt, maar hier komen voor het eerst al die disciplines samen en krijg je een totaalpakket.”
De meest voorkomende klachten: teen-, pees- of spierblessures, hernia en letsels aan de ligamenten.
Niet dat er voor elke sporthond een kant-en-klare oplossing is. Gail, die intussen is bevrijd van haar laser-pijnbehandeling en op de onderwaterloopband haar spieropbouw oefent, kreeg een prognose die haar bazin niet meteen wou horen. “Een röntgenfoto maakte duidelijk dat ze geen agility-hond kon worden,” zegt eigenares Marijke Troch (58). “Van mijn vier honden zijn er twee op pensioen. Gail was onze agility-hond in opleiding.”
Ze knikt wanneer de fysiotherapeute aankaart dat die sport er niet meer inzit. “Agility is een vrij zware sport met veel springen, en vraagt veel flexibiliteit en kracht vanuit de heup.”
Maar misschien kan Gail nog aan hoopers doen, klinkt het. “Dat lijkt een beetje op agility, maar men maakt er gebruik van een parcours vol tonnen en kegels, terwijl de begeleider niet meeloopt met de hond en er niet gesprongen wordt.”
“We gaan de deformatie van de femurkop niet kunnen oplossen”, stelt Hilke. “Maar we kunnen wel de spieren errond en eraan zo sterk mogelijk maken zodat het deels wordt opgevangen en ze een normaal leven leidt.”
Een jonge Zwitserse witte herder met heupdysplasie wacht intussen zijn fysio af op de therapietafel. Intussen komt ook een rochelende mopshond - geen sporthond - binnen met een hernia. Maar first things first: in een hoekje van de fitnessruimte wordt haar volle pamper vervangen door een nieuwe.