‘Hij was de mooiste jongen op de weide, en waar ik op hoopte, gebeurde ook’

Kaat (35) had net een relatie van acht jaar achter de rug toen ze op Groezrock in zwijm viel voor de meest welgevormde kaaklijn van het festivalterrein en ver daarbuiten. En zowaar: hij kwam ook nog eens haar kant op.

“Het was april 2019. Samen met een vriendin verkocht ik T-shirts op het Groezrock-festival en van achter onze tafel in de tent hadden we een ideale positie om iedereen eens goed te bekijken en te becommentariëren. Groezrock is ondanks de harde, luide punk en hardcore het meest gemoedelijke festival dat ik ken en het eerste van het festivalseizoen. Mensen komen uit alle landen om in een klein dorp in de Belgische Kempen hun favoriete band te zien. Hier zal je niet snel meemaken dat het publiek in verdrukking komt, iedereen vindt elkaar in die enorme liefde voor dezelfde nichemuziek, zingt keihard mee, heeft plezier. Ik keek naar alle min of meer bekende gezichten en zei tegen mijn vriendin: ‘Ze zijn allemaal wel een stuk ouder en dikker geworden het afgelopen jaar.’ We lachten. Maar ineens zag ik in de massa een grote donkere kuif. Geen hanenkam maar een rockkuif, met daaronder een gezicht met de beste kaaklijn ooit. Een onbekende kaaklijn ook nog, een die ik hier de voorgaande jaren niet eerder had gezien. Zelf bleek hij later die hoekige, ogenschijnlijk uit steen gehouwen lijnen spottend zijn ‘pompbaksmoel’ te noemen, maar mij brachten ze in totale verrukking. Hij was in het zwart gekleed, over zijn schouder lag nonchalant een geel T-shirt dat hij kennelijk net had gekocht en ik wees mijn vriendin op hem: ‘Die jongen is de mooiste jongen van het hele festival.’

“En waar ik op hoopte, gebeurde: hij liep naar ons stalletje. En dat niet alleen, hij sloot aan in mijn rij. Meestal duurt de transactie van het kopen van en T-shirt niet langer dan een minuut. Mag ik een T-shirt, dat is dan 25 euro, alsjeblieft, dank je wel. Maar de kaaklijn had maar 20 euro bij zich. ‘Kan ik het ook voor 20 krijgen?’ soebatte hij. Ah, nee, zei ik, de opbrengsten zijn voor de band. Ja, zei hij, een heel goede band. Toen liep hij weg en kwam terug met de ontbrekende 5 euro. Weer sloot hij aan in mijn rijtje. ‘Was dat toeval?’ ging het door mijn hoofd, maar toen de deal gesloten was, ging hij weer. Ha, stel nu dat ik het type was dat achter hem aan zou lopen en hem mijn nummer zou geven’, verzuchtte ik. ‘Stel dat ik dat zou durven.’ Mijn vriendin keek me aan. ‘Doe het, nu!’ Ze wist dat ik een ellendige periode achter de rug had. Mijn relatie van acht jaar was op een heel vervelende manier beëindigd, ik was als het ware mijn wonden nog aan het likken en kon wel een pleister gebruiken. Daarbij, wat had ik te verliezen? Een gebroken hart kan je niet nog eens breken.

“Ik pakte een sticker van de band, schreef mijn nummer op de achterkant en rende achter hem aan: ‘Ik was nog vergeten: bij aankoop van een T-shirt krijg je een gratis sticker.’ Drie vreselijke uren duurde het voor ik een sms kreeg, en vijf dagen later was onze eerste date. Hij bleek geen idee te hebben wie ik was, had geen enkele herinnering aan het meisje dat hem een T-shirt had verkocht, ik was zijn blind date. We spraken af: we drinken één pintje, en als we daarna nog een pintje nemen, noemen we het een geslaagde date.

“Ik was er als eerste en zat al nerveus met een pintje voor me. Hij kwam binnen, keek naar me, liep naar de bar, bestelde er twee en zette die voor ons neer: wat hem betreft was de date nu al geslaagd. Hij was zes jaar jonger dan ik en op papier dus totaal geen geschikte relatiekandidaat, maar wat was hij leuk. In mijn hoofd hoorde ik de mantra van mijn leeftijdgenoten: wanneer je nu, op je 32ste, iemand tegenkomt, moet dat wel de man van je leven zijn, hij zal degene zijn met wie je kinderen krijgt. Dat was ook waar leeftijdgenoten over begonnen tijdens een tweede date: wil je ooit trouwen, wil je ooit kinderen? Zelf had ik ook van die lijstjes die ik afvinkte, en deze geweldige jongen voldeed aan bijna geen enkel punt. Hij was pas 26 en had nog lang niet de leeftijd om over dit soort definitieve zaken na te denken.

“Na vijf maanden hebben we een periode van een maand ingelast om na te denken over wat we met elkaar wilden. De hele zomer hadden we alleen maar plezier gemaakt, waren samen op reis geweest, samen naar festivals, ik was verliefd. Maar toen hij allang wist dat hij als koppel door wilde, werd ik nog altijd geplaagd door het ideaalbeeld van de ‘serieuze relatie’. Tot ik aan het eind van onze time-out dacht: is iemand met wie je plezier kan hebben, met wie je zonder struggle van dag tot dag kan leven, en met wie je dolgelukkig steeds een dag bijtekent, niet een veel groter lot uit de loterij dan een relatie die aan objectieve punten, bedacht door anderen, voldoet? Ik had in de acht jaar ervoor al eens een ring om mijn vinger gehad bij een man die wel aan alle voorwaarden leek te voldoen, en wat had dat me gebracht? Ik liet alle verwachtingen los, ik zou wel zien.

“Nu zijn we drie jaar samen en hebben zelfs een huis gekocht. Wij zijn niet hetzelfde maar completeren elkaar. Ik de aanvaller en hij de verdediger. Als ik weleens gestrest doordraaf, gaat hij er niet in mee of juist ertegenin maar pakt me zonder veel woorden vast, dan daalt een kalmte over me die ik nooit eerder ervaren heb.

“Gisteren kwam ik terug uit Barcelona waar ik met vrienden een festival had bezocht. Hij haalde me op van de luchthaven, met mijn ogen zocht ik tussen alle wachtenden de zijne en toen gebeurde het weer. Ik had weinig geslapen de nachten ervoor, zag op tegen de drukke werkweek die me te wachten stond, maar toen ik in zijn ogen keek, voelde ik die ogenblikkelijke rust die alle zogenaamd ideale relaties voor hem me nooit hebben gegeven. Hij is geen golfbreker want hij ligt me nooit dwars, maar hij is wel een soort rots. Of nog beter: hij is als het tweede glas rode wijn op een vrijdagavond.”

(Ex-)koppels die samen over hun bijzondere vakantieliefde willen vertellen, kunnen mailen naar cjkoole@xs4all.nl, of een bericht sturen via corinekoole.nl