Deze chirurg krijgt bijna dagelijks huilende mannen over de vloer: ‘80 procent zit met complicaties na haartransplantatie buitenland’

‘Vorige week heb ik vijf transplantaties uitgevoerd. Drie daarvan waren correcties.’ Haarspecialist Bijan Feriduni - die in zijn kliniek in Hasselt heel wat gewone én Bekende Vlamingen over de vloer krijgt - trekt aan de alarmbel: wie naar goedkope oorden trekt voor helmboswuivende kapsels, heeft 80 procent kans om met problemen terug te keren. Ook andere cosmetische artsen moeten veel nazorg geven. Wat loopt er juist mis?

Als het over haartransplantaties gaat, geldt de Hasseltse dokter Feriduni in België als een autoriteit. Niet alleen gewone Vlamingen, maar ook BV’s zoals De Romeo’s-zanger Gunther Levi komen bij hem terecht met kale patersplekjes of terugwijkende haarlijnen. Momenteel is het voor een consultatie al wachten tot april 2024. Door de grote vraag, want sinds coronatijd willen meer mensen dan ooit iets aan hun uiterlijk veranderen. Cijfers zijn moeilijk te vinden, omdat veel cosmetische behandelingen niet door het Riziv worden terugbetaald. Maar om een idee te geven: bij ISAPS, de internationale vereniging voor plastisch chirurgen, spreken ze van een jaarlijkse stijging met 20 procent.

De vraag is er dus, maar steeds vaker moeten specialisten ook andermans werk corrigeren, vertelt dokter Feriduni. “Het gaat om patiënten die veelal naar zuiderse landen trekken omdat het daar goedkoper is. Naar mijn ervaring zit 80 procent van hen nadien met problemen.” In zijn kabinet ziet Feriduni bijna dagelijks teleurgestelde, bijna huilende mannen, daarom wil hij dit aankaarten. “Wat er kan misgaan? Ten eerste: de haarlijn die een onnatuurlijke vorm heeft. Zuiderse mannen hebben vaak een rechte haarlijn, terwijl het bij Caucasische types in een V-vorm of M-vorm groeit. Dat moet je respecteren. Soms ligt de haarlijn ook te laag, waardoor de proporties van het gezicht niet meer kloppen.” Feriduni vervolgt: “Ten tweede wordt vaak vergeten dat mannen opzij ‘temporal peaks’ hebben. Die liggen boven de bakkenbaarden, het is een stuk haar dat langs de slapen hoekig in het gezicht groeit. Wordt dat bij een transplantatie vergeten, dan groeit het haar in ronde bochten langs het hoofd, dat noemen wij het Mickey Mouse-effect.”

Au fond valt dat allemaal nog te corrigeren, tenminste als er genoeg haarkapitaal over is. Maar ook daar wringt het schoentje. “Om haar te kunnen transplanteren, moet het eerst ‘geoogst’ kunnen worden”, legt dokter Feriduni uit. “Dat gebeurt dikwijls achteraan het hoofd, waar kalende mannen nog de meeste groei hebben. Dat ‘oogsten’ moet voorzichtig en met kwalitatieve mesjes gebeuren. Liefst neemt men de haren één per één of in kleine plukjes weg. Helaas, in slechte klinieken gebeurt dat met grotere ‘tapijtjes’. Dat gaat sneller en drukt de kosten, maar geeft nadien vaak littekenweefsel, waardoor je geen haren meer kan oogsten.”

Op langere termijn is dat een probleem. “Mensen blijven verouderen. Stel: bij een veertiger vul je de haarlijn op, tot ieders tevredenheid. Maar vele jaren later verliest die man misschien zijn haar bovenaan. Is er nog haarkapitaal, dan kan je dat mooi opvullen met een tweede transplantatie. Is dat kapitaal weg, dan zit die man voor de rest van zijn leven met een intacte, getransplanteerde haarlijn, maar wel met een kaal bovenhoofd. Ik moet u niet zeggen: dat ziet er zéér vreemd uit.” Hoe je zoiets kan vermijden? “De patiënt moet zich goed informeren en de dokter moet goed rekenen: hoeveel haar is er voorhanden, en kan het probleemgebied daarmee helemaal opgevuld worden? Met transplantatie kan je prachtige dingen doen, maar tegen 30 procent van de mannen die bij mij komen moet ik zeggen: ‘Sorry, u bent geen goede kandidaat. Binnen 10 jaar zal u met gaten en plukken zitten.’ Een goede arts zégt zoiets, maar helaas zijn er cowboys op de markt.” Een volledige transplantatie bij Feriduni, alsook bij andere gereputeerde dokters, kost gemiddeld 8.000 tot 10.000 euro.

Feriduni: “In het buitenland doen ze het voor 1.000 à 2.000 euro. Men adverteert op TikTok met dansende dokters en huppelende patiënten, ik vind dat niet ernstig meer. Intussen bespaart men op assistenten, die vaak nodig zijn om dit arbeidsintensieve werk goed uit te voeren. Nadien moet ik die fout geplaatste haren soms één voor één verwijderen, om vervolgens te redden wat kan... Ik help met plezier, maar ook met pijn in het hart.”

Lipfillers

Ook vanuit de esthetische geneeskunde blijven zorgwekkende signalen komen. “Sommige dagen moet ik meer lipfillers weghalen dan zetten”, zegt bijvoorbeeld dokter Pamela Willekens, hoofd van de Evolve Clinic in Schilde. Zij ziet veel problemen met de zogeheten Russian Lips. Lijkt iets uit een James Bond-film, maar de realiteit is slechts ten dele glamoureus. Het is een nieuwe en populaire techniek om lippen te prononceren, waarbij ze op zo'n manier worden geïnjecteerd dat de liprand een beetje opkrult. Dat gebeurt door middel van verschillende verticale micro-injecties, korte prikjes. Met wisselend resultaat. Dokter Willekens: “Zo’n 10 à 20 procent van de vrouwen die bij mij komen voor hun lippen, heeft problemen door eerder uitgevoerde behandelingen”, vertelt ze. “Het gaat dan vooral om een onnatuurlijk uitziende mond, een assymetrische liplijn of voelbare bobbeltjes die in het slijmvlies zitten.” In ernstige gevallen kan je het product zelfs zien zitten, het verraadt zich door een blauwachtige schijn. “Niet zelden zijn ze bij goedkope ketens geweest waar volgens mij te snel wordt behandeld, zonder goede informatie...”

Vaak denken vrouwen dat het wel zal beteren. Want fillers verdwijnen vanzelf, hoor je overal. Normaal is het product na enkele maanden, hoogstens jaren, uitgewerkt. Maar als die filler gevangen raakt in het slijmvlies verdwijnt hij niét, weet dokter Willekens, die 15 jaar ervaring als esthetisch arts heeft. “Bij klachten horen deze vrouwen dat ze de bultjes moeten wegmasseren. Maar dat helpt zeker niet altijd. Wat wel helpt, is de filler weghalen door hem op te lossen met een product dat hyaluronidase heet.” Het oef-gevoel is nadien groot.

Maar: “Helaas moeten sommige vrouwen vaststellen dat hun lippen er niet meer uitzien als voordien. Het langdurig oprekken heeft hun liplijn dan van vorm veranderd. Of hun lip is lager komen te hangen, waardoor je hun boventanden niet meer ziet als de mond in rust open is. Enkel met een chirurgische liplift valt zoiets te corrigeren. Dat is niet dramatisch, maar ik vind het wel jammer. Het gaat meestal om nog jonge vrouwen die misschien vanuit enige onzekerheid wilden meedoen aan deze trend van grote lippen, en die bij artsen terechtkomen die te weinig ‘neen’ zeggen. Terwijl je zo voorzichtig te werk moet gaan, voor mooi resultaat... Soms passen dùnne lippen gewoon bij iemand, het geeft karakter en eigenheid, vind ik. Het is de taak van de arts om met een patiënt in dialoog te gaan, wij mogen ons niet verlagen tot bandwerk voor het geld.”