De werklessen van Linde Merckpoel: ‘Wat helpt, is de zwans van andere mensen’

Linde Merckpoel (37), video­maker voor Eén, is op haar best in een saai kot waar ze de muren kan vol­krabbelen met stiften. Het moederschap heeft haar geleerd dat er zoiets bestaat als ‘nine to five’ en weekends zonder werk.

WERK IN EEN SAAI KOT

“Een saai kot zonder al te veel afleiding, daar werk je toch het best? Liefst eentje waar je de muren of de glazen wanden vol kan kribbelen met stiften. Vroeger had ik samen met Arnout (Bracke, TP) – mijn beste vriend en vaste collega – een kot op de VRT met glazen wanden die je kon beschrijven. Op die momenten pas ik zo in Rain Man of A Beautiful Mind en ga ik helemaal loco met stiften.”

NEEM EEN VASTE SPARRINGPARTNER

“Een creatieve omgeving, dat is een omgeving met andere makers. Veel ‘creatieve’ bedrijven zorgen voor ruimtes met schommels, grasmatten en pingpong­tafels. Bij mij werkt dat niet. Wat wel helpt, is de zwans van andere mensen. Tussen de zwans zitten er dan goede en grappige ideeën waarover je begint te fantaseren en dan vonkt het.

“Arnout is al jaren mijn vaste sparring­partner. We zijn samen begonnen bij StuBru, vers van de schoolbanken. Daar maakten we meteen video’s en sketches, later werden die filmpjes wat langer, nu maken we video’s voor Eén. Vroeger waren wij zeven op zeven in een constante dialoog. Nu hebben we allebei een gezin en zijn we volwassen geworden; af en toe gunnen we elkaar nu rust. (lacht) Tijdens corona werkten we allebei thuis en stond Facetime of Zoom wel permanent op tussen 9 en 16 uur. Lunchen deden we ook ­samen.

“Wij hebben een heel lange lijst met ideeën op Google Drive waar we ooit wat mee willen doen. Twee ideeën die redelijk oké zijn en die wekenlang kamperen op die lijst kunnen dan plots in ons hoofd samen één geweldig idee vormen.”

CREATIVITEIT IS GEEN EUREKAMOMENT

“Lang, heel lang heb ik geloofd dat creativiteit bestaat uit eureka­momenten. Compleet met magie, lampjes en licht­flitsen. Nu is de ontnuchtering er. Creativiteit is – ik weet het, het klinkt saai – hard werken. Enkelingen schijten het ene na het andere briljante idee. Sofie Lemaire, die heeft een origineel brein waar dan plots iets zots uitkomt. Of Jonas Geirnaert, die doet zijn mond open en zegt altijd zalige zinnen. Ik hoop stiekem dat zij ook gewoon een document op Google Drive hebben met een lange ideeënlijst.” (lacht)

VOLG JE EIGEN KOMPAS

“Toen ik het interview met Eddy Demarez aan het voorbereiden was, wist ik al dat er heel veel meningen over zouden zijn. Vroeger bleef kritiek in mijn hoofd spoken en bracht ze mij uit balans. Nu niet meer: je moet gewoon je eigen moreel en professioneel kompas checken en volgen. Ik weet, ik heb de vragen gesteld die ik wou stellen. Ik wou niet over Eddy’s bolleke wrijven én ik wou geen scherp­rechter zijn. Met dat interview hebben – zoals de kranten schreven – geen zeven spin­doctors zich gemoeid. Wij hebben hier volledig ons eigen ding mee gedaan.”

MOEDERSCHAP BELEMMERT NIKS

“Een van de grootste geruststellingen sinds ik moeder ben, is dat ik nog steeds mega­hard in creatieve projecten kan duiken. Cléo ging nog maar een dikke maand naar de crèche toen ik een week naar het buitenland trok voor mijn werk. Mijn zalig lief zei: ‘Smijt u!’, en dat deed ik. Ik moest zelfs vast­stellen dat het ineens half­zeven ’s avonds was en ik er nog niet aan gedacht had om naar huis te bellen. ‘Moet ik nu bellen?’, vroeg ik me toen af, en ‘moet ik me nu schuldig voelen?’ Eigenlijk ben ik vooral blij dat ik nog kan verdrinken in de passie die mijn werk is. Er zijn moeders die dat niet meer kunnen.”

ZOEK EEN TAAL DIE BIJ JE PAST

“Creatieve radio en creatieve video zijn voor mij wat anders. Op de radio houd ik het graag simpel met een goed gesprek, in video’s kan ik loos gaan op verschillende manieren. Met ­camerastandpunten, flashbacks, flashforwards, muziekkeuze. Pas onlangs besefte ik dat ik de dochter van een fotograaf ben, ik kijk al mijn hele leven door een lens. Mijn ouders leerden mij op jonge leeftijd kadreren en het juiste standpunt innemen voor een goede foto. Nu ben ik daar weer aanbeland, nu heb ik die taal weer gevonden. Dat vind ik ontroerend.”