Binnenkijken in een respectvol verbouwd appartement vol kunst, licht en boeken

Een authentieke plek waar het goed leven is, vlak bij het werk en met uitzicht op groen. Curator Helena Kritis en kunstenaar Omar Chowdhury vonden hun nieuwe thuis op Altitude 100 in Vorst.

Helena Kritis is curator bij het ­Brusselse Centrum voor Hedendaagse Kunst WIELS. Haar partner Omar Chowdhury is kunstenaar en filmmaker. In 2021 verhuisden ze samen naar Brussel. Helena: “Ik was dat pendelen echt beu. Altitude 100 kenden we al, mijn broer woont hier ook. De wijk heet zo omdat ze 100 meter boven de zeespiegel ligt. Het is een vrij volkse plek – er zijn hier nog geen hippe koffiebars – en dat vonden we perfect zo. Dit appartement heeft zo’n ruimtegevoel en prachtig uitzicht, dat we niet lang hebben getwijfeld.”

Helena en Omar gingen in zee met architect Asli Çiçek, die ze al kenden van de Brusselse culturele scene. Zij was meteen even enthou­siast: “Ik vond zowel het gebouw als het appartement heel mooi, met oorspronkelijke elementen van goede kwaliteit, zoals de vakkundig gemaakte kastenwanden in de slaapkamer en de ves­tiaire.” Er ontspon zich een aangename samenwerking in het girls team van Helena, Asli en haar assistente Olivia, met Omar als waardevol klankbord. Van een gezinsappartement met drie slaapkamers maakten ze een hedendaagse woonplek van 130 vierkante meter met ruime keuken, werkkamer en hoofdslaapkamer.

“De kastenwanden vormden het uitgangspunt van Asli’s ontwerp­idee”, vertelt Helena. “Duurzaamheid was belangrijk bij deze verbouwing: wat we konden behouden, hebben we behouden en opgefrist: de ingemaakte kasten, de houten vloeren, de open haard en de sierlijsten.”

Asli gaf beide kastenwanden nieuwe, glanzend gelakte fronten en liet die verder doorlopen en een hoek maken, zodat er als het ware twee nieuwe binnengevels ontstonden. In de vestiaire plaatste ze een spiegelwand tegenover de kasten om de kleine ruimte visueel te vergroten. Die spiegels komen ook terug op de deur tussen badkamer en slaapkamer.

Diezelfde verbondenheid zie je tussen de keuken en woonruimte. “Oorspronkelijk had het appartement een smal keukentje en drie slaap­kamers”, vertelt Helena. “Asli stelde voor om een slaapkamerruimte bij de keuken te voegen en daarnaast ook een grote opening naar de gang te maken.” Een betonnen pijler stak daar een stokje voor en daarom zijn er nu twee openingen van de keuken naar de gang in plaats van één. Die tweede opening is essentieel, zegt Asli. “Op die manier trekken we de ochtendzon van de keuken naar de gang en de avondzon van de woonkamer naar de keuken. Zo krijg je een doorzonappartement.”

In de keuken geniet je nu bovendien van het uitzicht op de stad en blijf je in verbinding met je gasten terwijl je aan het koken bent, iets wat Omar heel belangrijk vond.

Asli zette haar ingrepen in de verf met een kleurenpalet van roze, grijs en donkergroen. De twee badkamers van het appartement zijn bekleed met roze tegels. “Dat roze vind je terug in de originele marmeren vloer van de hal”, vertelt Helena. Asli stelde voor om die dominante kleur aan te vullen met contrasterend donkergroen en zachtgrijs. Donkergroen zijn de legplanken in de badkamer, het frame van het keukenblok, de openingen van de keuken naar de hal en de vestiaire. Het grijs komt terug in de boekenkast in de woonkamer, de keukenkasten, de werkkamer en vooral in de slaapkamer. “De kastenwand is met de hand gelakt”, vertelt Helena nog. “Daarom zie je die kleine luchtbelletjes, ze brengen de deuren tot leven. Tactiliteit vinden Omar en ik heel belangrijk.”

Die aandacht voor texturen vind je ook terug in het bekraste roestvrijstalen werkblad en in de grijs geborstelde fronten van de keuken. Dat laatste was een idee van Helena die haar inspiratie haalde bij de ‘Alu Chair’ van Muller-Van Severen.

De aanpassingen van Asli zijn discreet, dus Helena en Omar hadden alle ruimte voor een persoonlijke invulling. “Dit is geen klassiek door een architect ontworpen appartement”, vertelt Asli. “We wilden geen minimalistische tentoonstellingsruimte. Wel hebben we alles gereduceerd op basis van drie kleuren en aandacht voor tactiliteit, en zoveel mogelijk behouden van wat er was. Helena en Omar hebben zelf veel toegevoegd, alles is zeer liefdevol en bewust ingericht.”

Elk stuk in het appartement, of het nu een meubel of kunstwerk is, heeft een eigen verhaal. De werken zijn van Omar of van de hand van kunstenaars met wie Helena heeft samengewerkt. Ook de meubels hebben betekenis. “Omar heeft lang spullenvrij geleefd. Samen zoeken we nu naar de juiste stukken”, legt Helena uit. “Ik heb ook enkele meubels meegebracht waaraan ik gehecht ben.” Zo is er het kastje van haar ouders in de hal, ooit een meubel van Citibank Brussel. Of de Saarinen Conference Chair aan de eettafel die ze opnieuw bekleedde.

Wat ze zou meegrissen, mocht er brand uitbreken? Ze kijkt gepijnigd. “Het werkje van Hana Miletić, dat draait om zorg en herstel. Of dat van Nora Turato, een uitvergrote pagina van een van haar performance scripts. En dan is er het Saarinen-zeteltje...” Ze zucht. “Doe ons dat niet aan.”