Binnenkijken in een huis om oud in te worden

Van studentenkot voor hun drie zonen tot hedendaagse stadswoonst om zelfstandig ouder te worden: het huis van Stan en Mia, in hartje Leuven, groeit letterlijk mee met zijn bewoners.

Het is moeilijk om het je in te beelden als je deze strakke architecturale foto’s ziet, maar ooit was dit het strijdtoneel van wilde kotfeestjes, blokkende ingenieurs in spe en frigo’s vol Aldi-lasagne. Eigenaars Stan en Mia (allebei 70) kochten dit pand in Leuven zo’n 25 jaar geleden als studentenkot voor hun drie zonen. Toen die kinderen een voor een afstudeerden en zich settelden, hadden ze het huis kunnen verkopen. Maar ze hadden een ander plan. “We waren aan het huis gehecht geraakt. Bovendien is de ligging perfect, palend aan het Stadspark. We woonden hiervoor 38 jaar lang in een bungalow met een grote tuin in Kessel-Lo, aan de rand van Leuven. Met ons pensioen in het vooruitzicht groeide het idee om naar het stadscentrum te verhuizen. En dus om dit huis te verbouwen tot een plek waar we op onze oude dag zelfstandig kunnen leven.”

Al is verbouwen wel een understatement: alles is nieuw, op de voorgevel na. Voor deze metamorfose klopte het koppel in 2014 aan bij het Leuvense bureau Lava Architecten. Zeven jaar later, in 2021, verhuisden ze. Mia: “We hadden koudwatervrees om ons andere huis te verlaten, waar zich zo’n groot stuk van ons leven had afgespeeld. Bovendien veranderden onze ideeën over wat we precies wilden nog continu. Dat er veel licht moest zijn, was duidelijk. Er passeerden heel wat ontwerptekeningen de revue vooraleer we bij ons definitieve plan aanbelandden.”

Er waren een paar beperkingen, vertelt architect Pieter Meuwissen: “De gevel is een beschermd stadsgezicht, want die maakt deel uit van een rij burgerhuizen in empirestijl, gebouwd rond 1845. Ook de originele indeling van het huis moest herkenbaar blijven. Daarom reconstrueerden we de oorspronkelijke achtergevel met gerecupereerde bakstenen. Inclusief de originele raamopeningen die nu als binnenvenster fungeren.”

Voor het huis zelf tekenden de architecten, naast de kelder, drie verdiepingen, steeds in open plan. De volledig glazen zuidgerichte achtergevel brengt licht naar binnen en ook de splitlevels helpen daarbij. Die creëren bovendien hoge en lage plafonds waardoor intieme en open sferen elkaar afwisselen. Op het gelijkvloers vind je de leefruimte en de keuken, op de eerste verdieping een bibliotheek en een werkplek. Het bureau staat aan het raam met zicht op het stadspark. Ook op die verdieping is er een slaapkamer met badkamer, waar de kleinkinderen slapen als ze komen logeren. Helemaal bovenaan, in de nok, de masterbedroom, opnieuw met eigen badkamer.

Glazen lift

Binnenmuren of deuren zijn er niet of amper. Op het gelijkvloers worden de functies afgebakend door twee grote blokken in notelaar waarin onder meer de trap, keukenapparatuur en een toilet verstopt zitten. Er is ook een glazen lift, een van de eisen van de bewoners. “Notelaar geeft het interieur een warme gloed, zonder dat het ouderwets of boomhutachtig is. We counteren die warme houttint met neutralere witte kasten, zoals het zwevende keukenblok en de dressingwand in de slaapkamer”, vertelt architecte Erika Van Houdt.

De tuin werd een gebruiksvriendelijke, mediterrane buitenkamer met een cortenstalen wandelpad en enkele borders. Achteraan stond een achterbouw, ooit nog een atelier waar kazuifels voor het bisdom gestikt werden. Ook dat gedeelte werd heropgebouwd tot een studio met badkamer, sauna en fitnesstoestellen. Er is ook een uitklapbed waardoor het kan dienen als gastenkamer. Later kan er indien nodig een zorgkundige wonen.

Hoeveel koudwatervrees ze ook hadden om hun vorige huis achter te laten, na dik zes maanden in centrum Leuven wil het koppel niet meer terug. Mia: “Even moesten we wennen aan verticaal wonen. Vroeger woonden we op tweehonderd meter van de weg, midden in het bos. Het is leuk om nu te midden van het leven te zitten. Ook onze kunstcollectie komt hier mooi tot haar recht. En zelfs onze kleinkinderen vinden het zalig hier, ook al hebben we niet zo’n grote tuin als in Kessel-Lo.” Stan onderbreekt haar: “Onze tuin is nu het Stadspark, een Engelse landschapstuin die we niet eens zelf moeten onderhouden.”