Aardetinten zijn weer hip. Maar hoe kindvriendelijk zijn beige babykamers?

Havermout, crème, zand of taupe: als we Instagram en Pinterest mogen geloven zijn dat dé kleuren voor een babykamer. Is zo’n hippe beige kamer wel goed voor kinderen?

Op het internet stikt het van de slaapkamertjes die volledig opgetrokken zijn in beigetinten. Vooral millennialouders uit de hogere middenklasse lijken er weg van te zijn.

Van verfproducenten krijgen de honderd tinten bruin namen als ‘biscuit’ en ‘linnen’. Beige is rustiek en natuurlijk, willen ze daarmee uitstralen. Maar inmiddels heeft het internet ook alweer de draak gestoken met de trend. Sad beige, noemt de parodieaccount van de Amerikaanse Hayley De­Roche de neiging om speelgoed, kleren en kinderkamer in variaties op de kleur grijs met een vleugje bruin uit te voeren.

Ondertussen waarschuwen ­experts in The Wall Street Journal voor de gevaren van een te Instagram-fähig interieur. Die krant ­citeert neuropsycholoog Amanda Gummer, die waarschuwt voor te prikkelloze kamers waarin voor kinderen niets meer te ontdekken valt. Daar zit misschien wel wat in. Want beige is beslist neutraal. Maar is het niet te saai voor een babykamer?

Interieurpedagoog en -stylist Hellen van Tilborg herkent de ­beigetrend wel. De voorkeur voor beige valt psychologisch te verklaren, zegt zij. “Mensen voelen zich er fijn bij. Beige is een afgeleide van geel, dat zorgt voor vrolijkheid. Het is ook een verzachte kleur, dus dat zorgt voor meer rust en geeft een fijn gevoel.”

Van Tilborg denkt samen met interieurarchitecten mee over de pedagogische invulling van de ruimtes van kinderopvanglocaties. Ze weet dus precies wat goed is voor baby’s. Die hebben vooral op plekken waar ze slapen behoefte aan een omgeving die geborgenheid uitstraalt en waar weinig storingen zijn van buitenaf. Goed nieuws voor trendgevoelige ouders: daarvoor is beige een prima keuze. “Ik zou ook niet snel kiezen voor een heel felle tint. Pasgeborenen hebben behoefte aan veiligheid. Dat komt hun welbevinden ten goede.”

Baby’s zien de wereld heel anders omdat hun zicht nog volop in ontwikkeling is, legt Van Tilborg uit. “Pasgeborenen zien alleen contrasten. Na een maand worden de kleuren duidelijker, en na twee maanden zien ze meer details. Na drie maanden komt het focussen op één punt en kunnen ze kleuren zoals rood en groen echt goed onderscheiden.” Pas na elf maanden is het zicht min of meer op het niveau van een volwassene.

De derde pedagoog

Die beige slaapkamer is bovendien niet zo’n probleem omdat het niet de enige omgeving zal zijn waarin een baby zich bevindt. “In de woonkamer zal genoeg kleur en speelmateriaal zijn waar een baby naar kan kijken en waardoor de ontwikkeling zal worden gestimuleerd”, zegt Van Tilborg.

Maar het is wel goed, zegt ze, om je als ouder bewust te zijn van de invloed van de omgeving op de ontwikkeling van het kind. Van de ruimtes waarin ze zich bevinden leren kinderen veel.

In de pedagogie bestaat zelfs het idee van ‘de ruimte als derde pedagoog’, een term uitgevonden door Loris Malaguzzi. “Kinderen leren zelf, dat is de eerste pedagoog. Ook leren ze van volwassenen, de tweede pedagoog. En als derde ontwikkelen ze zich door dingen die ze in hun omgeving aantreffen.”

Een baby van een maand of vier kan grijpen naar iets wat hij ziet. “Dan kun je bijvoorbeeld voorwerpen aanbieden met een bepaalde structuur of bepaalde kleur”, zegt Van Tilborg. “Dat stimuleert de zintuigen. Later zal het kind waarschijnlijk ook een klimbehoefte krijgen. Dan kan het leuk zijn om iets in de ruimte te plaatsen wat het kind prikkelt om te gaan klimmen en klauteren. Zo kun je kinderen van alle leeftijden prikkelen met spelmateriaal.”

Grijs is goed

Maar prikkels hebben ook effect op het gemoed van een kind. “Daarom zie je bijvoorbeeld weleens dat jonge kinderen na een dagje opvang veel moeten huilen omdat ze daar meer prikkels opdoen dan thuis. Het is goed dat de slaapkamer rustig is, zodat het kind tot rust kan komen en alle indrukken van de dag kan verwerken”, aldus Van Tilborg.

Ze vindt het dus prima dat die ruimte beige is. “In de speelplekken en het spelmateriaal zou ik adviseren om het kind kennis te laten maken met kleuren, want dit is zeker goed voor de ontwikkeling. Een babyslaapkamer zou ik rustig houden. Dat kan beige zijn, maar ook een vergrijsde kleur of een pasteltint. En wanneer het kind ouder wordt en meer op de slaapkamer gaat spelen, kun je de ruimte hierop aanpassen.”